Çocuk bedenler paramparça oluyor, kanları sağanak sağanak yağıyor.
Yağmur gibi yağan kandan sırılsıklam ıslanmamayı öğreten olmadı!
Üzerime kan bulaşmış, gözlerimin kıyılarına ölü çocuklar vurmuş.
Boğuluyorum...
Kulaklarımda çocuk çığlıkları, ölüm türküleri çığırıyor...
Ne yapayım peki?
Hüzünlenmeyeyim de ne yapayım?
Sayfa 109Kitabı okudu
Şimdi uzağım belki.
Ama belli mi olur?
Belki demli bir çay kokusuyla gelirim!
Belki yağmur olur yağarım şehrine...
Belki de rüzgârla düşerim önüne...
Sen yeter ki bekle!..
*Rıfat Akpınar*
Canan Akpınar.. / Ters istikametteyim işte \
sakın birşey söyleme
ters istikametteyim işte
bıraktım rüzgarlara karşı koymayı
gidiyorum/
yaşanmışlıkları gizleyip koyu renkli perdelerin ardına
düşlerin mavi olanlarını koyup bavuluma
sessiz yalnızlıkları takıp koluma
Karanlık bir odada, kalbindeki ritmi hisset. Bu bir melodi ve kendini öyle muntazam tekrar ediyor ki yapabileceğin tek şey kendini ona teslim edip anı yaşamak.
Yağmur Akpınar
Aşk ne geçmiş ne de gelecek olabilmiştir.
Zaten aşk olabilmesi için zamana sığınması gerekir.
O an yaşanmış ve o "an"a hapsolmuş duygudan ibarettir.
Insanların sevgiden kaçmasının belki de en büyük nedeni, sevginin cesaret istemesidir..
Bazı insanları kafamızdan silmeye çalışsak da hayaletleri beraber gittiğimiz yerlerde gezinip durur..
"Tutuşup yanmak, rüzgâra karışmak, yağmur olup toprakla buluşmaktır."
Sayfa 128 - hayykitapKitabı okudu
