(bilmiyorum ne var sende böyle kapayan
ve açan;yalnızca içimde bir şey anlıyor
gözlerinin sesi daha derin bütün güllerden)
kimsenin,yağmurun bile,yok böylesi küçük
elleri
Ölüm ister istemez olağan nedenler yüzünden gelecektir. Bu kaçınılmaz sonu insanın tüm hayatı hazırlar ve yağmurun yağışı gibi doğal bir olaydır bu. İşte bu düşünceye bir türlü boyun eğemiyorum. İnsan neden dilediği gibi, kendi seçme hakkım kullanarak, ona bir anlam vererek arayamaz ölümü? Bunu yapamaz da ölmeyi bekler elleri bağlı.? Neden?
Neden şu: İnsan bir gün daha, bir saat daha yaşarsa, ölmekle yitireceği seçme özgürlüğünü kullanma fırsatını elde edebilir düşüncesi ya da umuduyla hep geri bırakır bu kararı. Kısacası - burada kendi adıma konuşuyorum- nasıl olsa daha vakit olduğunu düşünür insan. Böylece ecel gelip çatar ve belli bir nedene dayanarak hayatta en önemli eylemi gerçekleştirmek gibi bir fırsat kaçırılmış olur.
bilmiyorum ne var sende böyle kapayan ve açan; yalnızca içimde birşey anlıyor gözlerinin sesi, daha derin bütün güllerden kimsenin yağmurun bile, yok böylesi küçük elleri