Yağmur dinmedi.
Dinsin de istemedik.
Tanenin cama değişini dünya, kokusunu cennet
Gelmedi aklımıza bir filika yapmak
Ve gelmedi lübnanda bir gecenin dibi
Feridin sesini sevdik elbet
Ama daha dokunaklı bulduk kabbani yalnızlığını
Ayalarımızı semaya doğru kaldırıp şıp sesi duyduk
Yansıma dedi işini iyi bilen hekimler
Şıp dediler
Anıdır dedik
İradi olarak vazgeçtiklerin iradi olarak vazgeçemeyeceğin derman içre derdin buldurur.
Ey derdim, tüm dünya ve içindekilerden kıymetli derdim!
Senden içre ben, benden içre sen olayım.
Yeryüzün ben, gökyüzüm sen ol.
Sen aydınlık gündüzler, ben gündüzün nihayeti karanlık munis geceler olayım.
Sen su ol, ben sana susamış bir muhtaç...
Yağmurum ol, çorak olan toprağın ben olurum.
Sen yol ol, gönlüm yürüyen ayaklar...
Ey derdim!
Rapt et ellerin, bâki dildare...
Zira dîl merbut bu yâre...
Öyle Günler Gördüm Ki
Öyle günler gördüm ki, aydın gökler kararıp
Bahtım bir bulut gibi üstüme çöker oldu,
Her gözümü yumunca tanıdık yüzler görüp,
Hayaller alev alev beynimi yakar oldu.
Ümitsizlik, gariplik dört tarafımı sarıp
Yüzüm sırıtsa bile, içim yaş döker oldu.
Her sabah ilk ışıklar gözlerimi oyardı,
Uyanan taş duvarlar iniltimi duyardı.
Öyle günler gördüm ki,
Karlı Bir Gece Vakti Bir Dostu Uyandırmak
Benim adım insanların hizasına yazılmıştır.
Her gün yepyeni rüyalarla ödenebilen bir ceza bu.
Keşke yağmuru çağıracak kadar güzel olmasaydım
Ölüm ve acılar çatsaydı beni
Düşüncem yapma çiçekler kadar gösterişli ve parlak
Sözlerim ihanete varacak doğrulukta olsaydı.
Anmaya gücüm yetseydi de konuşsaydım
Diri-gergin kasları konuşsaydım
Kardeşler!
Bir yaz yağmurunda ıslanmak gibiydi seni sevmek.
Öylesine kısa, öylesine bereketli.
Ruhumun çöllerinde ki çiçekleri açtırmaya yetmişti bu sevda yağmuru.
Ama o yağmur dinecekti.
O çiçekler solacaktı.
Ve sen ellerin bomboş başladığın yere geri dönecektin.
Bu kez solgun çiçeklerin artacaktı ruhunda.
Ve solduran yağmurun bundan haberi olmayacaktı.
£.¥
