395.jpg){kind=small}
Romain Gary, yaratıcılığını kaybetti kendini tekrar ediyor diye eleştirilir. Gary eleştirilere cevap vermek yerine Emile Ajar mahlasıyla Onca Yoksulluk Varken’i yazar. Fransa’nın prestijli ödülü Goncourt Edebiyat Ödülü’nü ikinci kez kazanır, bir yazara bir kez verilen ödül:) Ve Gary’nin i*ntharına kadar bu durum ortaya çıkmaz. Bu olayı belki 172833930 kere okudunuz ama bu kitabın paylaşımında bahsetmeden geçmek istemedim. Ayrıca Gary’nin alaycılığına dair müthiş bir gösterge.
Emile Ajar olarak yazarken daha alaycı Gary, kara mizahı seviyor. Onca Yoksulluk Varken’de de trajik bir hikaye anlatıyor, lakin alaycı. Dehşete kapılmam gereken anlarda kahkaha atıyordum.
Onca Yoksulluk Varken’in anlatıcısı 10’lu yaşlarda bir çocuk. Momo, Madam Rosa’nın yanında geçen çocukluğunu anlatıyor. Madam Rosa, Yahudi soykırımından kurtulmuş, her mutsuz olduğunda yatağının altında sakladığı Hitler portresine bakarak kendini daha iyi hisseden eski bir fahişe. Artık fahişelerin belli bir ücretle bırakıp gittikleri çocuklarına tam zamanlı bakıyor. Fransa’nın kenar mahallelerinde yaşam, ırkçılık, savaş travmaları gibi konuların merkezinde ilerleyen bir kurgu. Ayrıca ölme hakkı üzerine de bir hikaye. Gary’nin i*ntihar düşüncesinin izleri sürülebilir.
En sevdim Gary-Ajar kitaplarından biri oldu. Zaten külliyatında da çok önemli bir yeri var.
“İnsanlar her şeyden çok hayata bağlanırlar, ama dünyada olan bütün iyi şeyler düşünüldüğünde bu gülünç gelebilir.”
Işık Ergüden çevirisi
Kapak resmi Mustafa Horasan’ın, uyarlayan Aslı Sezer. 
Romain Gary (Emile Ajar)
