Burası İstanbul şehri
Koca Fatih'in yüzyıllar önce fetheyleyip
Türklüğe armağan ettiği şehir
O yüzden bir çağı değiştiren
Avrupa'yla Asya'yı birleştiren
İlk görenin başını döndüren
Kanını tutuşturan
Ve bağrından nice şairler yetiştiren
Bi mislü baha İstanbul'u Nedim'in
Fikret'in bin kocadan arta kalan bakiresi
Yahya Kemal'in hayal şehri, Aziz İstanbul'u
Sait Faik' in ömür boyu yazdığı
O güzelim insanlar beldesi
Orhan Veli'nin gözleri kapalı dinlediği şehir
Şimdi bir yığın çaresiz ve fakir
İnsanın doldurduğu
Dinmeyen gürültülerin
Başlara sürekli bir çekiç gibi vurduğu
Tüm insanları sinir hastası
Yaşanmaz şehir, unutulmuş şehir
Her semtinde gecekonduların mantar gibi bittiği
İnsanlarının birbirine savaş ilan ettiği
Hor görülmüş şehir, yorulmuş şehir
Hoyrat ellerce
Ta canevinden vurulmuş şehir
Sayfa 263Kitabı okudu
İstanbul'un Fethini Gören Üsküdar
Üsküdar bir ulu rüyâyı görenler şehri!
Seni gıptayle hatırlar vatanın her şehri,
Hepsi der: "Hangi şehir görmüş onun gördüğünü?
Bizim İstanbul'u fethettiğimiz mutlu günü.
Elli üç gün ne mehâbetli temâşa idi o.
Sanki halkın uyanık gördüğü rüyâ idi o.
Şimdi beş yüz sene geçmiş o büyük hatıradan;
Elli üç günde o hengâme görülmüş
Sayfa 102Kitabı okudu
Süleymaniyede Bayram Sabahı
Artarak gönlümün aydınlığı her saniyede
Bir mehabetli sabah oldu Süleymaniye'de
Kendi gök kubbemiz altında bu bayram saati,
Dokuz asrında bütün halkı, bütün memleketi
Yer yer aksettiriyor mavileşen manzaradan,
Kalkıyor tozlu zaman perdesi her an aradan.
Gecenin bitmeğe yüz tuttuğu andan beridir,
Duyulan gökte kanad, yerde ayak sesleridir.
Bir
Artarak gönlümün aydınlığı her saniyede
Bir mehâbetli sabah oldu Süleymâniye`de
Kendi gök kubbemiz altında bu bayram saati,
Dokuz asrında bütün halkı, bütün memleketi
Yer yer aksettiriyor mavileşen manzaradan,
Kalkıyor tozlu zaman perdesi her an aradan.
Gecenin bitmeye yüz tuttuğu andan beridir,
Duyulan gökte kanat, yerde ayak sesleridir.
Bir
(Nuri Bilge Ceylan Uzak filminde) Yahya Kemal'in "hayal şehir", Atilla İlhan'ın "ağrı", Necati Cumalı'nın "buzlu fotoğraf camlarındaki gibi donuk" diye tarif ettiği bir İstanbul yaratarak fotoğraf ve sinema arasında kurduğu ilişkinin zenginliğini şiirselleştirir.
Sayfa 59Kitabı okudu
"Aklımdan hep geçirmişimdir: Yahyâ Kemal'in Üsküdar'ı anlatan 'Hayal Şehir' indeki:
'Ebedî mağfiretin böyle bir iklîminde,
Altının göz boyamaz, kalpı kadar hâlisi de!'
beyti, acaba şâirin bu attâr dükkânına -hiç bir zaman vukû bulmamış- hayali bir ziyaretinden sonra mı kağıda dökülmüştü? Çünkü târif edilen iklîm sanki burasıydı..."
Büyük bir vukufla ve kelimelerle çizilen portreler arasında, -dünya hayâtındayken bile ebedî âlemin rüzgârıyla soluklanan o veli tabiatliler bahsimizin fevkınde- meselâ bir Sâim Efendi Amca bugünün insanı için "yaşadığına inanılmaz" gibi görünebilir. Ama otuzbeş yıl öncesine kadar, Üsküdar'ın dünyevî ve mânevî hayâtına, kendi çapında, ağırlığını koyabilmiş ve meziyetlerini çocuklarına da aktarabilmiş işte böyle bir zât mevcûddu. Mustafa Ağabey ise, dükkânda kendisinden, kıymet taşıdığı o yıllarda, 50 kuruşluk çekilmiş karabiber almak isteyen -buraya dikkat: tanımadığı- bir müşterisine, bayatlayınca kokusunu kaybedeceğini hatırlatarak, 25 kuruşluk vermeyi teklif edebiliyor; kasasına daha fazla girecek paranın câzibesine kapılmıyordu! Aklımdan hep geçirmişimdir: Yahyâ Kemâl'in Üsküdar'ı anlatan "Hayâl Şehir" indeki:
Ebedî mağfiretin böyle bir iklîminde,
Altının göz boyamaz, kalpı kadar hâlisi de!
beyti, acaba şâirin bu attâr dükkânına -hiçbir zaman vukû bulmamış- hayâlî bir ziyâretinden sonra mı kâğıda dökülmüştü? Çünkü târif edilen iklîm sanki burasıydı...
