Kaldırımlar I
Sokaktayım, kimsesiz bir sokak ortasında,
Yürüyorum, arkama bakmadan yürüyorum.
Yolumun karanlığa saplanan noktasında,
Sanki beni bekleyen bir hayal görüyorum.
Kara gökler kül rengi bulutlarla kapanık.
..sevgiliye giden yolun çalısını dikenini elleriyle kopartıp ayıklayarak yol almaya bakıyordu. Ama masalın hakikati beynine tokat gibi inmekte gecikmiyor ve uyarısı hiç de şiirsel görünmüyordu: az gittin, uz gittin, ama dön de bir bak ardına kaç arpa boyu yol kat ettin?