Kızım depresyon öyle tak diye gelir mi? Geldi valla. Sen gittin o geldi. Toplamış ne var ne yok yanına, bütün sıkıntıları, karın ağrılarını,bozuk kalp atışlarını, ten üşümesini, mide kramplarını, sık sık tuvalete gidişleri, hiç yapamayışları, kesin bende bir hastalık var ama kimse bilmiyor vehimlerini, uykusuz geceleri, uykulu halleri, el titremelerini, kalkıp gidiverme hissini, intihar etsem edebilir miyim acaba sorularını, iç çekişleri, dalıp gitmeleri, hepsini toplamış valizine gelmiş. Kay öteye deyip kıvrıldı yanıma. Sen de nereden çıktın diyemedim. Nasıl sana benziyordu depresyonum anlatamam Muazzez. Kokusu sen, bakışı sen, gülüşü sen... Duman olmuşsun da duman etmeye gelmişsin gibi uzandın yanıma.
Sayfa 187Kitabı okudu
Ahmet Şevki Efendi diyordu ki:
- Evet, böyle bir herif bilirim ki karısı ağladıkça onu döverdi. İnsan ilk önce karısını döven erkeklerden bahsedildiğini duyunca: "Kim bilir? Karı dayağı hak eder" demek ister.. Evet, efendi içsin içsin, sonra: "Evde bakkaldan veresiye peynir ekmek alırlar" diye gitsin cebindeki parayı bir ahlaksız kadına versin. Sonra eve gelince karısının ağlamasına tahammül etmesin.
Sayfa 87 - Mühür Kitaplığı
Anlaşıp birleştiler benim gözümle gönlüm,
Karşılıklı iyilik yaparlar, gerek varsa:
Bir bakışa acıkıp azap çekerse gözüm
Ya da seven kalbimi hıçkırıklar boğarsa.
Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları/epub
İşte bu özgürlüktü. Bütün umutlarınızı kaybetmek özgürlüktü. Ben hiçbir şey söylemeyince, gruptaki insanlar en kötüsünü düşünüyorlardı. Daha beter ağlıyorlardı. Ben de daha beter ağlıyordum. Yukarıdaki yıldızlara bak, hop, gittin bile.
Sayfa 21 - BirKitabı okudu
Sen gittin ya, huzurum gitti. Sadece ben değil, tüm sevmeler gitti. Sesler de gitti mi? Hayır. Sadece sesler kaldı, her ses ayak sesin sanki. Her deniz kenarı sen.
Sayfa 159Kitabı okudu
Kaldırımlar
Sokaktayım, kimsesiz bir sokak ortasında,
Yürüyorum, arkama bakmadan yürüyorum.
Yolumun karanlığa saplanan noktasında,
Sanki beni bekleyen bir hayal görüyorum.
Kara gökler kül rengi bulutlarla kapanık.
Evlerin bacasını kolluyor yıldırımlar.
İn-cin uykuda, yalnız iki yoldaş uyanık.
Biri benim, biri de serseri kaldırımlar.
İçimde damla damla bir
Sayfa 156 - Büyük Doğu YayınlarıKitabı okudu
