"Fakat Müzeyyen, beni hatırlamış olman canımı öylesine yaktı ki bir bilsen. Çünkü hatırlamak için önce unutmak gerekir. Senin beni unutmuş olmana katlanamıyorum.."
Beni,bana anlatan bir kitapla geldim bugün. Sanki oturdum kendimle sohbet ettim kitap boyunca. Kayıplarımı,kazanımları,değişimlerimi anlattı bana.Zaman zaman gerçekleri sert bir dille söyledi canımı yaktı,kimi zaman beni sarmalayıp bağrına bastı. Zaman zaman da oturup güldük halime. Öyle bir kitaptı işte bu.
.
Bu kitabı okuyana kadar yalnız olduğumu düşünüyordum. Senelerdir kendi ayaklarım üzerinde,tek başıma,hiç bilmediğim bir şehirde yaşamayı göze alacak kadar,her düştüğümde tek başıma kalkacak kadar güçlüydüm ama işin içine aşk girince bambaşka bir insana dönüşüyordum.Daha güvensiz,daha zayıf,daha güçsüz.Kendimde en çok hayıflandığım konulardan biriydi bu.Ta ki bu kitaba kadar.Artık anladım ki,kadın yaratılışı gereği böyleymiş.Aşk kapıdan girince mantık bacadan çıkarmış.
.
Kitabın yazarı ,bir avukat. Kendi yaşanmışlıklarını,kırıklarını,tecrübelerini paylaşıyor bizimle.Ama tüm bunları öyle güzel anlatıyor ki,kitap onun olmaktan çıkıp sizin oluveriyor. Çünkü kendisini anlatırken aslında bizi anlatıyor bize. Altını çizmediğim cümle kalmadı kitapta. Ki asla bir kitabımda bile bir çizik bulamazsınız. Bu kitap benim mabedim oldu. Beni bu kadar anlayan bir kitap,sadece bana özel olmalı ve benden izler taşımalıydı. Yaralarınızı kanatacak belki ama o yaraların sizi bugün olduğunuz ,o harika kadın yaptığını da anlayacaksınız. İyi ki okudum. Bence her kadın da okumalı. Herkes kendinden bir şeyler bulacak bu kitapta ve yalnız olmadığını hissedecek. İyi Tavsiyemdir
Oraya gitme demedim mi sana?
Seni yalnız ben tanırım demedim mi?
Demedim mi bu yokluk yurdunda hayat çeşmesi benim?
Bir gün kızsan bana, alsan başını yüzbin yıllık yere gitsen
Dönüp kavuşacağın yer benim demedim mi?
Demedim mi şu görünene razı olma
Demedim mi sana yaraşır otağ kuran benim asıl.
Onu süsleyen bezeyen benim demedim mi?
Ben bir
İlk kitaba göre olaylar daha çoktu. Olaylar gün yüzüne çıkıyordu. Karakterler büyüdü, bize içini açtı. Onlar ağlayamadı, satırlar ağladı. Kısacası Bu kitap canımı çok yaktı. Betimlemeler her zamanki gibi olmazsa olmaz. Yine Karan ve Asi'nin aşkı, birbirlerine kıyamamaları o kadar güzeldi ki... kitabın sonu var ya efsane yerde bitti ve bende 3.kitap yok. Hala o sondan sonra ne oldu bilmiyorum. Kitapta Karan'ın annesi ile alakalı gerçekleri öğrenmesi ve kendini herkesten uzaklaştırmaya çalışması, Merve'nin onu yalnız bırakmayıp onunla birlikte atlatmaya çalışmasına şahit oluyoruz. Olaylar duruldu dediğimiz anda Merve'nin annesi ile alakalı olaylar ortaya çıkıyor. Ama o son var ya o son beni bitirdi. Birinci kitaba göre çok güzeldi. 3.kitabi okuyunca onun içinde yorum girerim şimdiden keyifli okumalar
ReycBinnur Nigiz · Dokuz Yayınları · 20181,548 okunma
"fakat müzeyyen, beni hatırlamış olman canımı öylesine yaktı ki bir bilsen.
Çünkü hatırlamak için önce unutmak gerekir.
Senin beni unutmuş olmana katlanamıyorum."