#tb
Hanefi Avcı'nın meslek hayatında karşılaştığı emniyet mdr ve bağlı birimleri olan Mit, KOM gibi şubelerde gördüklerini iki bölüm olarak yazılmış kitapta.
1.bölüm DEVLET
Mesleği gereği ve erkenden bir çok birimde bir çok göreve atanmış birisinin (umarım doğrudur) bu kitabı kaleme alması cok güzel.Bulunduğu birimlerde gördüğü eksikleri ve
Ergenekon Yalani
Genel olarak okudugum Soner Yalcin kitaplari arasinda en az begendigimdi. Çok fazla tekrara düstügü için sanirim. Sayfa sayisi gereksiz fazla dolayisiyla asiri gereksiz bilgiler var içinde. Konu malum, Ergenekon. Türkiye'de ne kadar kolay insan harcandigini anlatan bir kitap. Kitapta konuyu anlatirken tuvalet kagidi bile yapmayacagim çaptaki gazetelerin, okumaya tenezzül etmedigim hatta yazar olarak bile kabul etmedigim bir yigin yalakanin köse yazisi detayli kullanildigi icin okumak durumunda kaldim malesef. Sanirim bu yüzden kitabi pek sevmedim. Zaten o insanlarin fikrini merak etseydim Soner Yalçin'in kitabini almazdim.
Yazarin kitaplarini seviyorum aslinda, ancak bazen çok ufacik seyleri kanit olarak gosteriyor ki arastirmaci gazetecilik bu degil. Örnegin, birinin Abd baglantisini ima etmek icin konsolosluktan 10 yillik vize aldigini yazmasi gibi. (Isinde gücünde her insana 10 yil vize veriyorlar zaten.) Bu vizeyle New York a gitmis 9 gun kalmis ne yaptigi belli degilmis. (Tatil yapmis olamaz mi?) Bu hicbir seyin kaniti sayilmaz bana göre.
Adalet 10 -15 sene önce ülkemizi terketmis malesef ve bu kitap beni bu aci gerçekle tekrar yüzlestirdi belki de bu yüzden sevemedim. Dogdugum büyüdügüm ülkem dedigim yerde artik güvende hissetmemek beni huysuzlastirmis o yüzden de bu kitaba hakettiginden daha düsük puan vermis de olabilirim
Ahmet Ümit’in kitabı “Kırlangıç Çığlığı’nı okumak ancak nasip oldu. Hem polisiye seven hem de Ahmet Ümit hayranı bir okur olarak bu kitabı kaçırmak olmazdı.
Karakterlerimiz tabi ki Nevzat Baş komiser, Evgenia, Komiser Zeynep, Komiser Ali ve diğer ekip romanda aynen yer alıyor. Kırlangıç Çığlığı kitabının konusu yıllar öncesinden “Körebe” davası
Bu dünyada gerçek erkeklerin sayısı yalnızca üç, Emir," derdi. Parmaklarıyla
sayardı: kurtancı Amerika, Britanya ve İsrail. "Gerisi" -elini şöyle bir sallayıp püüf diye buses çıkartırdı-
"onlar, dedikoducu kocakarılardan farksız."
Sen yalamanin tekisin Halid hüseyni ! Tüm Ortadoğu'yu bu hale getiren bunlar iken sen hala bunu diyebiliyorsan yalamanin tekisin ..
İntibah ya da diğer adıyla Sergüzeşt-i Ali Bey
Edebiyat tarihimizin ilk romanı. 1876 senesinde yazılan romana Namık Kemal, Son Pişmanlık adını vermiş aslında ama Maarif Vekaleti yazara sormadan İntibah olarak yayınlamış. Uyanış demek intibah, sergüzeşt de macera, varın taşları yerine siz koyun. Lisede edebiyat dersi alan herkes biliyordur bu romanı. Peki ne anlatıyor bu meşhur kitap. Öncelikle kitap birazcık intihal diyebilirim. Alexander Dumas'ın Kamelyalı Kadın kitabına çok benziyormuş, öyle diyola.. Malum Namık Kemal'in bir yurtdışı macerası var Jöntürkken, orda okuduysa demek. Senaryosu akıcı baya. Türk sinemasına Yeşilçam'ı dikenlerde okumuş olacak ki Yeşilçam filmi tadında, daha doğrusu Yeşilçam, İntibah tadında. Ama duygu aktarımı, psikolojik betimlemeler çok amatörce, kitap edebi anlamda çok eleştiriliyor, o kadar da olsun ilk ilk.. Olay geçişleri de çok hızlı yazar sizi hiç meraklandırmıyor tak diye söylüyor meseleyi ve sonucu. Aslında pek iyi değil demekte iyi bir yorum olur.
Ali bey var bir tane, kendisi mal, okurken bol bol rahmet okutuyor kendisine, bir de Mahpeyker var yılaaann.. Sergüzeştimiz burda başlıyor Ali Bey, fahişe olan (sıfat değil işi bu) Mahpeyker'e aşık oluyor. Sonrası çorap söküğü, cariyeler, kötü adamlar, konaklar vs.'ler. Nihayetinde aşk, entrika, ihanet, ölüm. Bu konular tam dizi filmlik bana hiç hitap etmiyor açıkçası, romanı okuma sebebim ilk olması hatrına, ayrıca bu ara Namık Kemal'i tanımaya çalışıyorum ama daha ziyade merak ettiğim Vatan yahut Silistre. Sırada o var.
Kitabın ismi, kapağı, içi, mevzuu hep burun.
Nedir bu burun? Ne işe yarar?-koku almayaaaa- tabiki hayııır. Zaten hadise biraz değişik.
Olmazsa ne olur? Zaten yok ki. Hiç olmadı aslında. Gözlerinizi şaşı yapmadan uzak bir noktaya bakınca göremediğinizi, zaten olmadığını kendi gözlerinizle göreceksiniz.
-aramızda deneyenler varsa onlara teşekkürler.-
Var olmayan bir şey hakkında konuşmak mantıklı mıdır? Tabiki vakit kaybı.
Madem ki yok, o zaman efendim sabah kalkınca birden yok olmuş, başka bir yerde çıkmış, adamın suratı dümdüz kalmış, yok çarşıda yürürken görülmüş, nehrin sularına atılmış hepsi yalaaan.
Olan ne o zaman? Nerden çıktı bu kitap? Niye yazmış bunu koca Gogol. Yapmış bi hata.
Galiba okuyunca kafanın bu hale gelmesi için yazmış.
Neyse burnunuzun kıymetini bilin olmayınca kitaplara dahi konu oluyorsunuz vesselâm.
