Yusuf Atılgan(1921-1989)
-Arzu Özdemir yazısından alınmıştır.
Yusuf Atılgan, Manisa’nın Göktaşlı Mahallesi’nde doğmuştur. Resmi kayıtlara göre 25.08.1921’de, kendi ifadesine göre 27.06.1921’de dünyaya gelmiştir.[1] 1922 yılının Eylül ayında Yunanlardan kaçarak bir dağdan şehrin yanışını seyretmek zorunda kalan ailesi, daha sonra Manisa’nın 20 km. uzağındaki Hacırahmanlı
YİNE AYLARDAN KASIM
Kasım hep bir yaprak dökümüdür içimde. Sağır eden bir sessizlik beynimde. Uzun upuzun yollarda hayal edip, kuru yapraklara basarak ilerledim düşlerimde. Hani kar yağınca o öbek öbek karlar ayağınızın altında ezildiiğinde çıkan ses olur ya, yada kuru yaprakların ayak altında can çekişen cam kırığı sesi gibi her basış umudun,
Köstebek
Esirgenen deste deste ******erin defin vakti. Gömülen ilk kundak değil, doğmayasıca kızlar akmayası çaylar... Hayatımdan geçen nehirler nelerdi? Say say. Si Si. 1s. 2s. Orbitaller değil, hayatım, n, suyun. Korkunç bir teslimiyet... Savaşmadan. Terra rossaya yağan her damla, sonsuz bekâret bozumu. Her dilde huzur. Mucizevi bir rahim ağzı, korkak korkak korkak. Dur! Postal sesleri. Asker postları. Hayır postalları yok, var... Kimden geliyor bu ses. Bu balgam. Kaşınan testisler. Çalıntı boncuk ışıltısı. Dur! Erkenden uyuyorsun. Su sinsin diye, su, düşman değil. Sessiz, içten. Peki neden bölüyor bu postal sesi uykumu! Yetmedi mi üzerimde tepinmeler? Sürünüyor bu kez. Yılan gibi. Yalan yılan. Daha çok kaşınıyor yağlı testisler. Sürtünmeye çalışıyor, toprak dindirmez. Islak. Dayanamıyor, kazıyor bu kez. Siz kazıbilimciler ondan aldıklarınız ne masum. Kazdıkça kazıyor örtüyor kasıklarını çamurla. Göbeği, memeleri, başı. Gözlerine kadar gömülüyor toprağa. Acıyı alıyor ıslak toprak, sonra yine başlıyor acı acı acı. Z e v k. Postallar çürüyor. Kaşıntı duruyor. Beden uyuşuyor. Başlıyor acı zevk. Hep yek. Gözler hiç kapanmıyor. Karanlıkta yol bulmaya alışmış gözler. Kirli kirli kirli bakışlar. K ö s t e b e k. Başını kaldır bak başını kaldır bak, gördüğün kadarını al çarp çarp çarp, çarp başını çarp, kollarını çarp morar ve bayıl. Doğrul, sıyırıp at çamurları yığ kenara. Balgam, sperm, kıl, sümük, salya...karışmış bir toprak. Kirtepesi. Utanma. Sen de utanma. Yıkan yağmurla ve gözlüklerini takıp balkonda... Şarabını yudumla. Kös de bekle...
Semper Eadem
''Nerdendir, diyordunuz, bu garip hüzün sizde,
Çıplak, kara kayaya yükselen deniz gibi?''
-Bağ bozumu bitmeyegörsün yüreğimizde,
Bir yük olur yaşamak. Bu herkesin bildiği,
Şu sizin sevinciniz gibi herkese açık,
Gizemi hiç olmayan çok önemsiz bir keder.
Vazgeçin aramaktan, güzel meraklı, artık!
Sesiniz çok tatlı ya gene de susun, yeter!
Susun artık, bilgisiz! Her şeye hayran kadın!
Çocukça gülen ağız! Yaşam sanmayın sakın,
Tutan Ölüm'dür bizi ince ağlarla çok kez.
Yüreğim bir yalan'la esrisin kanıp size,
Bir düş gibi dalsın da güzel gözlerinize
Uyusun gölgenizde kirpiklerinizin tez!
Sayfa 37 - 1860Kitabı okudu
Babam,yemin, yalanın tokmağıdır diye öğretti,onun için yalan yere yemin etmem diyince bana akıl hocalığı etmesine fena halde sinirlendim.
Sayfa 18Kitabı yarım bıraktı
Bağ Bozumu / Güneşli Bir Gece
Bir bağ bozumu ansızın geldiler...
Bin yalan masal, bin yalan hikâye anlattılar, kısa ve öz yazdığımız muadil 'şiir'lerimizden nesirlerimizi çalıp da gittiler!
Ve sonra; 'an'larımızı, ve çok daha sonra 'can'larımızı alıp da gittiler!
Bir bağ bozumu apansız geldiler...
En güzel insanların kalbinde var olan umudu, şefkati, nezaketi, bilgeliği ve derin sevgiyi çaldılar!
Ve çok daha sonra, tanıdığım bütün güzel, özgür ruhlu insanlara;
Yenilgiyi, acıyı, kaybı, asla mücadele edemeyecekleri o dip, sığ, bilgi ve düşünce özgürlüğünün önünü kapatan bireysel yetilerini ellerinden aldıkları 'karmaşa' enkazını bıraktılar.
Bir bağ bozumu aniden geldiler...
Ne bileyim; açık ve net:
Ya bizler hüzün yüklü, gözyaşı donanımlı, uzun yorgunlukları, ya da bu kadar deli olmasaydık, o zaman ne olurdu?!
Bir bağ bozumu geldiler...
İlk önce benden nefret ettiklerini duydum.
hem kırgınım hem de seni çok seviyorum
Gülleri deremiyorum sensiz
Onlarda boynunu bükmüşler
Keşkeleri çıkardım hayatımdan
Eskidende sen yoktunki keşkelerimde
Sevgin şefkatinle bir gelirdi
Aklımı gururumu ruhuna attım
Son umudumu yoluna serdim
Hüzün görmesin yüreğin
Seni üzgün görmektense kalbimi yakardım
Kendi kendine bir oyun oynadın
Benim duygularımı düşünmeden
Gerçeğe dokunmamı
Sayfa 567 - sen
Semper Eadem
“Nerdendir, diyordunuz, bu garip hüzün sizde,
Çıplak, kara kayaya yükselen deniz gibi?”
-Bağ bozumu bitmeyegörsün yüreğimizde,
Bir yük olur yaşamak. Bu herkesin bildiği,
Şu sizin sevinciniz gibi herkese açık,
Gizemi hiç olmayan çok önemsiz bir keder.
Vazgeçin aramaktan, güzel meraklı, artık!
Sesiniz çok tatlı ya gene de susun, yeter!
Susun artık, bilgisiz! Her şeye hayran kadın!
Çocukça güzel ağız! Yaşam sanmayın sakın,
Tutan Ölüm’dür bizi ince ağlarla çok kez.
Yüreğim bir yalan'la esrisin kanıp size,
Bir düş gibi dalsın da güzel gözlerinize
Uyusun gölgesinde kirpilerinizin tez!
Sayfa 37
Nerdendir, diyordunuz, bu garip hüzün sizde, Ciplak, kara kayaya yükselen deniz gibi?" Bağ bozumu bitmeyegörsün yüreğimizde, Bir yük olur yaşamak. Bu herkesin bildiği, Şu sizin sevinciniz gibi herkese açık, Gizemi hiç olmayan çok önemsiz bir keder. Vazgeçin aramaktan, güzel meraklı, artık! Sesiniz çok tatlı ya gene de susun, yeter! Susun artık, bilgisiz! Her şeye hayran kadın! Çocukça gülen ağız! Yaşam sanmayın sakın, Tutan Ölüm'dür bizi ince ağlarla çok kez. Yüreğim bir yalan'la esrisin kanıp size, Bir düş gibi dalsın da güzel gözlerinize Uyusun gölgesinde kirpiklerinizin tez!
Sayfa 37Kitabı okudu
ANADOLU MEKTEBİ YAZARLARI
Anadolu Mektebi yazarları; yerli, milli, manevi ve evrensel insani değerlere sahip olan, bu değerler temelinde hayatlar sürüp toplumumuza bu değerleri telkin eden yazarlardan seçilmiştir.
YAZAR LİSTESİ
1. Mustafa Kutlu
2. Tarık Buğra
3. Cengiz Aytmatov
4. Samiha Ayverdi
5. Ahmet Hamdi Tanpınar
6. Cengiz
Yalan Bozumu
" Dışarısı'nın her şeyi var. Kayaklar veya havai fişekler ya da adalar veya asansörler yahut yoyolar gibi bir şeyi her düşündüğümde, bunların gerçek olduğunu, Dışarısı'nda hep birlikte var olduklarını hatırlamam gerekiyor. Bu düşünce başımı yoruyor. Ve insanlar da, itfaiyeciler öğretmenler soyguncular bebekler azizler futbolcular ve her çeşit insanlar, hepsi gerçek olarak Dışarısı'nda varlar. Ama ben orada değilim, ben ve Anne, orada olmayan bir tek biziz. Biz gene de gerçek miyiz? "
Sayfa 75 - Doğan KitapKitabı okudu
Yalan Bozumu
" Başım inanmak zorunda olduğum bütün bu şeyler yüzünden patlayacak gibi. "
Sayfa 89 - Doğan KitapKitabı okudu