Gözümü gizliyorum gözlerden
bir maske yapışmış ki yüzüme
sayıklayarak uyanıyorum
bu yüzü kimden aldım
o başkası bu da bensem
Karayım, şiirim benden de kara.
Düştükçe büyüyen çığ gibiyim bu gidişle
Bir gün benden bir nem bile kalmaz dünyaya
De ki kuşlara
Benden ırak gitmesinler
Hiç olmazsa sabah konsunlar dalıma
vurulunca ağza gem
hapsolur içte sevinç
hiç tene değmeden
dil-beden üzerinden
oyduk içimizi
düşlerde kavuştuğumuz kaf
bir daha dönemedik
dünyadan masala
nere gitsem araf
Deleuze'ün pencerede kendini kandırışı
artık yorgunum anımsamaktan ben
varsa eğer başlasın ömrümün sonu
zaman insanı bir daha gereksiz kılmadan önce.
Sayfa 87Kitabı okudu
Bıraktım ben beklemeyi
saklanıp çocukluğuma.
Onda da sır kalmıyor
arka yüzü bugün olunca
İnsan, kordur
özüyle yanan kor
suda yatışıp
toprakta tutuşan
hevesi varsa
çıngılar saçan
...