ya şu dünya şu zonklayan ağrı
hangi duvar ördü sizi
hangi nemden yoksun kaldı dudaklar
hiç damla düşmedi mi eriyenlerden kalbinize
insanlar?
ya da gel bir bakıver yüzüme, bakışını kandil yapıp gezineyim ben de şu yanar döner evrende
yine de kolay değildir;
ölümle yaşam
birbirine dönüşürken
ruh incinir kavşakta
-aşk, o geçite hazırlanmak içindir
yanlış, yanlış…
işte sen, işte ben!
aşk imkansız ister…
her kalbin bir karanlığı vardır
kımıldatır ruhu ansızın bir kör itki
de ki kuşlara
benden ırak gitmesinler
hiç olmazsa sabah konsunlar dalıma
- dalım yalnız onları kaldıracak güçtedir
acı tatmayan düşmez ki düşe
ıstıraptansa ekşir zamanla
doğruyu bulan kibre boğulur
bulamadım sanan kedere
bu kederi hangi düş alacaksa benden
üşenmeden tiksinmeden
beni bu kuyudan çıkarırsa
o benim ütopyam olur işte
düşleyenKitabı okudu
sen ben değilim ben de sen,
biliyor olmalıyım
ama ne çok sen olmak isterken buldum
da kaçtım,
gizledim yüzümü kendimden
her şeyi yutacak bu zaman
gitsek, hangi çağlara?
kime varsam içimden o ses…
o, çemberinde unutulan yezidi
o herkes, cinneti kabusuna
beden olmuş yahudi
değilsem süryani, değilsem afgan
hep isli,
hep siyah
hep incekara
her yol hayber geçidi