düştükçe büyüyen çığ gibiyim bu gidişle
bir gün benden bir nem bile kalmaz dünyaya
aşka bedel varsa ayrılıktan öte
ödüyorum ödeyeceğim daha da
senle başlar aşka duyduğum o buhranlı merak
sendedir sırrını bilmediğim hayatın gizemi
ya şu dünya şu zonklayan ağrı
hangi duvar ördü sizi
hangi nemden yoksun kaldı dudaklar
hiç damla düşmedi mi eriyenlerden kalbinize
insanlar?
ya da gel bir bakıver yüzüme, bakışını kandil yapıp gezineyim ben de şu yanar döner evrende
yine de kolay değildir;
ölümle yaşam
birbirine dönüşürken
ruh incinir kavşakta
-aşk, o geçite hazırlanmak içindir
yanlış, yanlış…
işte sen, işte ben!
aşk imkansız ister…
her kalbin bir karanlığı vardır
kımıldatır ruhu ansızın bir kör itki
de ki kuşlara
benden ırak gitmesinler
hiç olmazsa sabah konsunlar dalıma
- dalım yalnız onları kaldıracak güçtedir