Sevgili Leyla,
Nettin anam? İşin gücün nicedir? Gene astın beni bu sıralar. Ben de sıkmağa başladım ya. Elimde değil. Sensiz tadı yok evrenimin. Bütün günlerimi hemen hemen seninle konuşarak geçiriyorum. Bir yargıya mı varıcam, sana danışıyorum. Çok güzel bir şey bu. Yaşamamı anlamlı kılan bu. Herhal o azizler, evliyalar, İsalar da Tanrılarıyla böyle konuşurdu. Bir tertemiz sükun, riyadan,zulümden, içsel murdarlıktan bir uzaklık...Bu yüzden mi ne? Çok tehlikeli konularda bile bazılarının zorunlu saydığı tedbirli dövüşü hor görüyorum. Beni o orta çağ yiğitlerine götürüyorsun. Forumu okudun mu bilmem. Tabii senin düşünlerin kesin bir önemde benim için. Sana güvenmediğim hiçbir konu yok! O hayın zekana anlatamayacağım bir hayranlık duyuyorum. Ben megaloman sanılacak kadar kendimi bir şeyler sanırdım oysa. Biraz da şımartılmadığım değil! Oysa senin o çırılçıplak meseleleri ortaya koyuşunla benim terletici uğraşım nispetlenemez bile. Seninki bir deli uçan su, hatta bir Niagara. Benimkiyse şu bizim Allahlık terkos musluklarından herhangi biri!
Müthiş özledim seni. Apışıp kaldığım da bu. Yahu ben ömrümde hiçbir kavram üzerinde yarım saatten fazla uğraşmadım. Ya hep kolay işler çattı bana, ya da her nasılsa söktürdüm işte. Ama şimdi. Dünyanın en tükenmez mutluluğundayım. Ne yana dönsem sen. Elimi neye uzatsam yalnız değilim.
Yazıver canım, yazıver bana.
İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okudu
Unutulmuş gibiyim ben.
Ve insan bir bakıma unutulmuş gibidir
Bilmem ki, nasıl anlatmalı
yalnız bile değilim.
Sayfa 330Kitabı okudu
Gözlerimi kapatıp yalnızca ne kadar özgür olduğumu düşündüm. Oysa özgür olmanın ne anlam ifade ettiğini, henüz tam olarak anlayabilmiş değildim. Anlayabildiğim tek şey artık yalnız olduğum. Yalnız ve bilmediğim bir yerde. Pusulasını ve haritasını kaybetmiş bir gezgin gibi. Özgür olmanın anlamı bu muydu acaba? Bunu bile tam olarak anlayabilmiş değilim.
Artık yalnız değilim...
Benim dışımda olan rastgele bir işi güçlükle yönetebilmişimdir; ya da yapabilmişsem, zamanın koşulları içinde ve kendi yordamımca yapmışımdır, yalnızca bana güvenmiş, beni sıkmamış ve iyi tanımış olan insanlar için çalışmışımdır. Çünkü iyi sürücüler, yürümek istemeyen bir attan bile faydalanabilirler.
Sayfa 19Kitabı okuyor
Bilmem ki, nasıl anlatmalı, yalnız bile değilim.
Belki de yalnızlıktan
Daha fazla bir şey bu.
Unuttum ben kendimi de Stepan.
Sayfa 330 - Yapı Kredi Yayınları, 7. Baskı, Şubat 2011.Kitabı okudu
eiji'nin mektubu...
ash
seni görmediğim ve nasıl olduğunu bilmediğim için endişeliyim. daha önce bana "farklı dünyalarda yaşıyoruz" demiştin. ama bu doğru mu emin değilim. farklı ülkelerdeniz, ten ve göz renklerimiz farklı. ne olmuş yani? biz dostuz yetmez mi? başka neye ihtiyacımız var ki?
amerika'ya geldiğim için çok muyluyum. burada bir sürü arkadaş edindim. hepsinden de öte... seni tanıdım, ash.
defalarca bana, senden korkuyor muyum diye sordun. ama asla senden korkmadım. tanıştığımızdan beri bir kere bile.
aslında hep, benden çok daha üzgün olduğunu hissettim. ruhun acı çekiyor gibiydi.
benden daha akıllı, daha olgun ve daha güçlü olduğunu biliyorum. ama yine de...
hep seni korumak istedim. şaka gibi, değil mi?
ama seni neyden koruyacaktım?
seni geleceğinden korumak istedim. çünkü kadersizliğin seni perişan ediyordu.
bir gün bana, hemingway'ın kitabındaki leopardan bahsetmiştin, hatırlıyor musun?
hani şu dağın zirvesinde ölen... ama asla aşağıya inemeyeceğini bilen...
ama senin bir leopar olmadığını ve geleceğini değiltirebileceğini söylemiştim. bu doğru ash, kaderini değiştirebilirsin.
yalnız değilsin, ash. ben senin yanındayım. ruhum hep seninle.
sayonara amerika... sayonara new york...
ama sana "sayonara" demeyeceğim, ash.
çünkü bu bir elveda değil. bir gün birbirimizi tekrar göreceğimizi biliyorum.
sen benim en iyi arkadaşımsın, ash.
