Akış
Ara
Mesajlar
Bildirimler
3
Kaydedilenler
Ne Okusam?
Profil
Gönderi Oluştur
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.17
Bu kitap bilhassa sosyal medyada tavsiye olarak o kadar sık çıktı ki karşıma, kişisel gelişim kitaplarına olan ön yargımı bir kenara bırakıp okumaya karar verdim en nihayetinde. "Bu Da Geçecek" denmesine en çok ihtiyaç duyduğum zamanlarda bu kitabın bana herhangi bir katkısı oldu mu, uzun vadede olacak mı bilmiyorum. Kitap bir terapistin
Call me Ishmael diye başlayan tüm zamanlardaki en sevdiğim kitap. Belki de bütün insanlığa hitap eden sayılı anlatılardan bir tanesi. Bunu çok basit bir sebepten dolayı söylüyorum. Hikayenin teması insanın kendi kendini tüketmesi üzerine kurulu. Yaşantısı ve kendine özgülüğü ne seviyede olursa olsun her insan ömründe en az bir kere kendini bir şey uğruna tüketir. Çoğu zaman bu öyle bir tükeniştir ki bittim öldüm desen bile içinde yeniden doğmak için yeni bir seni ortaya çıkaracak kıvılcım bırakır. Bu kıvılcımı yeniden doğmak yerine geri kalan ne varsa onu da yakmak için kullanmak bir insanın vereceği en zor kararlardan biri olmalı. Sıradan insanlar başına bir felaket geldiğinde izlerini hatıralarında ve kararlarında taşır. Tekrar canı yanmasın diye elinden geleni yapar. Ahab gibiler ise bu acı ve nefretle denizleri geçmeyi ,dünyanın sonuna kadar peşinde olduğunu kovalamayı kafasına koyar. Bazen düşünüyorum olmuş olanı kabul etmek mi yoksa Ahab gibi hayatın acımasızlığı karşısında çileden çıkıp daha da acımasız bir şekilde durmak mı bir hikayeyi daha anlamlı kılar. Bunun cevabı ne olursa olsun şu bir gerçek ki; kafamızın içinde sallanan bir güverte ,bu güverte üstünde karanlık okyanusa bakıp derin düşüncelerle kendi balinamızı aradığımız anlar olacak. Teselli olur mu bilmem ama söylemekte fayda var. Yalnız değiliz. O güvertede bambaşka yerlerde olsak da hepimiz varız. Hepimiz acı sona kadar aynı acılarla peşinde olduğumuzu arıyoruz.
Sen benim abimsin
Bitti.
Evet son cümle de buydu.
Güray abiyi seviyorum. Hassas bir kalp. Düşünceli birisi. İnce şeyleri anlamak ve anlatmakta usta.
Hayatımın en kabuklu döneminde bu kitabı okumak iyi geldi. Kabuklu -yarası soğuk, darbelerden uzak, sessiz, bekleyişli- dönemimde insanlardan kaçıyorum. Yalnız kalmak büyük nimet. Anlatmaktan, anlamaktan yorulduğum bir dönem. Ama yine de düşünmediğim bir an yok. Bu kitabı böyle bir dönemde okumak isabetli oldu. Biliyor musunuz çok da uzatmayacağım. Kalkın bi şeyler yapalım, ben Ali gibi yolda kendimi ve çevremi okumak istiyorum. Kalkmadan bilemem. Değişmem lazım. Öfkem ancak bu şekilde havada toz olacak. Çünkü bir cümle harikaydı, biz Amerikada değiliz. Anadolunun saf çocuklarıyız. Beraber büyüyoruz. İnsan insanın kurdu değil buralarda. Bize benziyorsak böyle tabi. Aman neyse okuyun, sevdim. Kazanmak da kaybetmek de aynı şey. Kazandığında sevincini, kaybettiğinde hüznünü yaşamam kadar doğal bir şey yok. Hayat busun sen beee!
Güray süngünün kafasını seviyorum. Kitabı uçsuz bucaksız iç sesine göre döşemiş. Onun kafasının içinde sörf yapmak gibiydi. Varol canım abim. Sen hep yaz. Ve bidaha sakın genç işi bişiler yaptın diye özür dileme. Orda geçmişte kalmış bişiler var. Bizi bugünlere getiren esaslı duygular. Burdayız çok şükür. Özelsin, özeliz, özözöz.
Bitti.
Kitapla sohbetten kalanlar…
Sanılanın aksine;
-Dünya mutluluk diyarı değil, aynı zamanda hüzün diyarı,
-Bizler kusursuz değiliz, yaşantılarımız hatalarla dolu,
-Sabır susmak veya katlanmak değil, aslında zorluğa rağmen elinden geleni yapabilmek,
-Üzüntü yokmuş gibi davranınca geçmez, ağlayınca gözyaşı dökünce üzüntüyü yaşayınca geçer,
-Ve belki de en önemlisi: biz bu dünyada yalnız değiliz, her düştüğümüzde tek başımıza kalkamayız, her yanlışı düzeltemeyiz, yanımızda her daim Allah var ve Allahın nimet olarak gönderdiği dostlar var.
Düşmenin bile bir hayır olduğunu, ağlamanın zayıflık olmadığını, her şeye gücümüzün yetemeyeceğini, her an her nefeste Allah’ın yanımızda olduğunu, bu dünyaya kırılmak, kırıldığımız yerden yeniden çiçek açmak için geldiğimizi unutmamak dileğiyle…
Daha önce depresyon yaşayan biriyseniz bu kitap size çok yakın gelecek. Yaşadıklarımın benzerliği üzerine kafa yormak bakış açımı genişletti. Depresyonla mücadelenin meşru tek bir yolu yok, dengeye götüren her yol mübahtır. Daha önce depresyon yaşamadıysanız bu kadar abartı neden alt tarafı üzgünsünüz diye düşünürsünüz.
Ben bu kitabı sevdim, okuyun. Eğer depresyondaysanız belki de iyi gelecek bir şeyle karşılaşırsınız. Böyle bir şey bulamasanız bile başka birinin daha bunu yaşadığını bilmek yalnızlık hissini azaltabilir. Okuyun.
Hepimiz teraziyi ortada bir yerde dengede tutuyoruz. Bu cümlede belki de dikkat çekmeyen bir kelime; hepimiz. Depresyon hepimizin yaşayabileceği bir süreç ama yalnız değiliz. Ben de aynısını yaşadım. O umutsuzluk ve çaresizlik girdabının içinden çıktım. Evet oradayken her yöndeki toz bulutları ufku görmeye engel oluyor ve bu fırtınanın hiç geçmeyeceğini düşünüyordum. Ama geçti. Her zaman bir umut var, her zaman olacak.
Kumrularinbabasi
Ustanın bu kitabını sonbahar aldım elime fakat bir iki hikaye sonra bir türlü okuyamıyorum olmuyor akmıyor sevemedim derken, durdum kestim okumayı başka bisey de okuyamıyorum. Okuma alışkanlığım sekteye uğruyor ama başka bir şey de okuyamıyorum takinti gibi bisey yarim bırakamıyorum. Her zaman sey derim bazı filmler ve kitapların izlenme okunma zamanları vardır. Sonra neden yazmiyorum ben lan dedim kendi kendime ama yazacak bi hikayem yok. Blok yazabilirim ama hikayem yok. Sonra çalıştığım dizi bitti Anadolu turuna çıktım, Erzurum Kars filan derken kitabi da aldım yanıma. Tam kafamda yazmak icin konular ararken ustanın bu kitabı yol gösterici oldu. Bu kitap gündelik hayatın içinden sıradan da olsa insanların gündelik akişlarini yalniz bir adamın gözünden biraz komik biraz eleştirel bir gözlem ile anlatıyor. Bir lokantanın adını "Eveenyakinlokanta" olarak isimlendirirken, lokantadaki musteriyi "Dublesitekgibi" isimler takarak sıradan olayları harika bir gözlem ve isimler ile bize anlatıyor. İş yeri, oteller, apartmandaki komşular, İstiklal caddesinin demografik yapısı, ülke siyasi yapısı, ablası, temmuz sıcağı, istanbul sevimsizligi ve yalnız bir adamın kumrular ile aile olduğunu hayal ettiği sıradan olayları hiç de sıradan olmadan anlatan harika bir eser. Kitabın sonunda burnumun direği sızladı.
Yalnız yaşıyor olabiliriz ama yalnız olmak zorunda değiliz.
İyi ki bu topraklardan bir Ferhan Şensoy geçmiş.
DUNE EVRENİ ÜÇÜNCÜ KİTAP
Dune evreninin üçüncü kitabı...
Muad Dib çöle yürümüş ve aradan dokuz yıl geçmiş. imparatorluğu Alia yönetmektedir. Çölün büyük bir kısmı artık yeşildir ve su sıkıntısı azalmıştır. Hatta bütün geleneklerine sıkı sıkıya bağlı Fremenler bile değişmiştir. Damıtıcı giysileri çok tercih etmemekte , eskiden su israfı olarak gördükleri davranışları
448 syf.
10/10 puan verdi
“Yalandan ağlanmaz His, yananlar ağlar.”
Selamlar sevgili okurlar;
Bu defa sakin bir giriş yaptım çünkü yeni yeni sakinleşebildim dakikalardır ağlıyordum. Niye mi? Çünkü kitabı ağlaya ağlaya bitirdim kitapta en çok bağ kurduğum karakter öldüğü içiiiin
Şimdi okuyanlarınız muhtemelen en çok bağ kurduğun karakter o mu gerçekten diyecek ve cevabım
·
Puan vermedi
bu nasıl bir edebiyat.. bu nasıl bir düşünce... sanki biz gençler bir ses olmuş gibiyiz, kimsesiz sayfalara... sanki bizi dinlemiş birileri, çığlıklarımız sessiz kalmamış... sanki yalnız değiliz. sanki... sanki... ve bir sürü sanki... ne diyeceğimizi bilemezken birileri gözlerimizden, bakışlarımızdan anlamış gibi, sanki... kimsesiz ellerimiz tutulmuş, bizi anlayanlar; kitaplarına konu etmiş gibi, hislerimizi, bizi... bu gençlerde, kendimi buldum sanki... eren... sen nasıl cesaretlisin... içimdeki o küçük çocuk gibi, özgürlük peşindesin... siz karakterler, ne güzelsiniz. sizi geç keşfettiğim için, özür dilerim...
221 syf.
9/10 puan verdi
·
Beğendi
"Milletleri kurtaranlar yalnız ve ancak öğretmenlerdir. Öğretmenden, eğiticiden mahrum bir millet, henüz bir millet adını alma yeteneğini kazanamamıştır."
Mustafa Kemal Atatürk
"Köy Enstitülerinin kusurlarını bana verin, başarıları sizin olsun."
Hasan Ali Yücel
Birisi Cumhuriyetimizin kurucusu,
Seyir eden misin, seyreden mi bu alem de? Hepimiz bir yolcuyuz.
Hepimiz kendi oyunumuzun başrol oyuncularıyız. Oyun; doğduğumuz andan itibaren başlar ve ölene kadar devam eder. Öldükten sonra da geride bıraktıklarımız ile yaşatırız oyunumuzu. Bu bıraktıklarımız ya cehennemi yaşatır ya da cenneti. Hayatta kendimizi hep yalnız hissederiz oysa doğduğumuz anda dahi yalnız değiliz. Sonrasında hayatta yaşadıklarımız ya da bize yaşatılanlar bu oyunun içerisinde bir acı ya da sevinç olarak kalır. En masum anlarımız bebeklik anlarımızdır. Sonrasında zihin anlamaya başladıkça çocuk oldukça acı ve sevinçlerimiz bir dosya gibi zihnimize işlenir. Sonrasında hayatımız inandıklarımız ile şekillenir. Eğer inandıklarımızı doğru şekillendirirsek, doğru bir düşe inanıp bizim o anda doğrusu bu olduğuna inandığımızı düşündürürse hiç tereddüt etmeden devam etmeliyiz. Oyunu sevinç ile bitirmek bizim elimizde. Bu sebeple insan kurban olduğuna değil benim oluşum bu diyerekten kendine inandırılan kimlikten çıkmalı kendi kimliğini devam ettirmeli. Ne istiyorsa onu kendi isteyerek yaşamalı. Hayat bir yolculuktan ibaret seyir de bunu gösteriyor. Eğer seçimlerini doğru yaparsan kendi gerçeğini keşfedilirsen o zaman dönüşümü başlatmış olursun.
Seyir kitabında Mina’nın kendini bulma ve gerçekleştirme hikayesi beni derinden etkiledi diyebilirim. Her satırda kendimden bir parça ben buldum. An’da kalmamız gerektiğini kötüyü değil iyiyi düşünmemiz gerektiğini çok güzel bir dille anlatmış. Kendini bulmak isteyen herkes bu kitabı okumalı.
102 syf.
·
Puan vermedi
Bir kadını yazmanın günü olur mu?
Peki anmanın?
Sevmenin?
Hatırlamanın?
...
8 Mart Dünya Kadınlar Günü
Çiçekler, böcekler, kutlamalar, gücünü anlatırken bile karşı cinsle kıyaslamalar... Kendilik yok. Biz erkeklerin düşmanı değiliz, yarış içinde olduğu bir kulvarda da değiliz. Biz de erkekler de özel. Kadın narin bir varlıktır. İçinde dünya
Mustafa Kemal Atatürk'ün de dediği gibi " İstikbal Göklerdedir."
Kitapla tanışmam İlkay Buharalı YouTube kanalında Anlatmak Zamanı adında bir program ile gerçekleşti. Dünyadışı varlıklar temas kuranlar temaslarını anlatıyorlardı. Biraz da ilgim olunca izledim ve sonunda kitabı okumaya karar verdim.
Yukarıda da dediğim gibi kitabın konusu dünyadışı varlıklarla temas kuran kişilerin yaşadıkları. Bir seans ile
halk müreffeh, müstakil, zengin olmak istiyor. komşularının refahını gördüğü halde fakir olmak pek ağırdır.
-ön bilgi-
-18 eylül 1922de türk ordularının kesin zaferi ile sonuçlanan büyük taarruz sonrası milli mücadelenin/kurtuluş savaşının silahlı mücadelesi itilaf devletlerinin tbmmye
