her zaman yalnızdım
kitaplar kadar yalnız
yalnızca yalnızlığımdan gürültücü bir kalabalık yaptım
herkes için farklı aldanışlar kurtarılmış hayatlar yok pahasına
Ben mükemmel değilim. Tabii ki hatalarım, kusurlarım, törpülenmesi gereken yanlarım var. Mükemmele inanmam. Bu yüzden kendimi mükemmel arayışında da yormam. Benim tek suçum değer vermek, sahiplenmek ve hep çabalayan taraf olmak. Kimse de bunu istemediği için hep kaybeden ve yalnız kalan taraf ben oluyorum. Uzun süredir ne hayatıma birini almaya ne kimseyi sevmeye çalışıyorum. Bırakın hayatıma birini almayı, kendimi bir başkasına dökecek, anlatacak ve kanıtlayacak dermanı bile kendimde göremiyorum. Sanırım şu sıralar bitiği oynuyorum. Ama bitik olmak güzelmiş. Kafan rahat ya. Ne karışanın var ne edenin. Kıskanmıyorsun, kıskanılmıyorsun. Bu evreye gelene kadar neler çektim, neler yaşadım bilemezsiniz.
Adsız Bir Çiçek
Rengini dünyaya ilk defa sunan
Adsız bir çiçek gibi parlıyorsa gözlerim
Sevgilim Bana ‘sen bir şairsin’ dediğin zaman.
Yalnız sana yazıyorum bu şiiri
İstersen bir şiir gibi okuma
Çünkü her yıl yeniden yazacağım onu
Soğuklar başlayınca havalanıp
Millerce yol katettikten sonra
Güneyi tadan bir kuşun sevinciyle.
Ve yazmış olacağım bir de
Her dönemde her çağda
Sevdanın kendine özgü diliyle.
Yapı Kredi YayınlarıKitabı okuyor
“Yalnız evet
yalnız bir şeye hasret olarak gidiyordum. Çocuğumun yüzünü bir kerecik olsun görseydim.”
Türkiye iş bankası kültür yayınlarıKitabı okuyor
şimdi ne zaman yalnız kaldığımı düşünsem,
yalnız olmadığımı kanıtlamak istiyorum kendime
eskiden iki albüme sığdırdığım hayatım,
şimdi sığmıyor eksilenlerle çoğalmış fotoğraflara
“ cehalet, vasatlık, Bayağılık çağında huzurlu olanlara tahammül edilemez. Toplumsal uzlaşı bu üç kavram üstünde gerçekleşince, günlük yaşamda tiksinti uyanduruyor. Çevremde gördüğüm, ciddiye aldığım pekçok kişi, geri çekilmeyi, yalnız kalmayı, kendine ait bir oda oluşturmayı seçiyor.”
Telaşla koşturan insanlar. Uykusuz gözler. Yorgun bedenler. Kalabalık metro istasyonları. Tıka basa dolu otobüsler. Hızla gelip geçen dolmuşlar. Sarı taksiler. Birbirine karışan korna sesleri. Caddede eksilmeyen insan seli. Şehrin sonu gelmeyen koşturmacası, gürültüsü, yoğunluğu. Üst üste kutu gibi yığılmış evler. Nefes alamayan binalar. Çirkin
Sayfa 16
Ah, kimse anlatamaz beni
Karanlık, ince ellerimi
Söylersen yalnız sen söylersin
Aşkın ve acının çiçeği
Hepimize aynı yağmurlar yağar kimimizi ıslatır kimimizi ıslatmaz.
Budalayla tartışma, dışarıdan bakanlar farkı anlamayabilirler.
-Sen de benim gibi bu âleme alışamadın galiba, hep yalnız geziyorsun.
Sayfa 115Kitabı okuyor
Kişinin hayatı düşünün rengine boyanmıştır.
Sayfa 49Kitabı okuyor
Bütün hayatımızı yersiz çekingenliklerle mi geçireceğiz Olric? Cesareti yalnız kafamızda mı yaşayacağız?
Kimse hiçbir zaman asla yalnız değildir. "Allah kişi ile kalbi arasına girer."
Sayfa 68Kitabı okuyor
Hem Risalet-ün Nur, sair ülemanın eserleri gibi, yalnız aklın ayağı ve nazarıyla ders vermez ve evliya misillü yalnız kalbin keşf ü zevkiyle hareket etmiyor; belki akıl ve kalbin ittihad ve imtizacı ve ruh vesair letaifin teavünü ayağıyla hareket ederek evc-i a'lâya uçar; taarruz eden felsefenin değil ayağı, belki gözü yetişmediği yerlere çıkar; hakaik-i imaniyeyi kör gözüne de gösterir.
