yine yalnız değilim her zamanki gibi
bu uzakdoğu gecesinde yokluğunlayım
aramızda yirmibeşbin kilometre
sen kıştasın ben yazdayım
sen bir yarısında dünyanın
ben öte yarısındayım
"yine de bırakmıyor ellerimi yokluğun"
daha da bir gönlümcesin
varlığından bin kat güzel
o yalımsal çıplaklığın yalaz yalaz
ve en gizlerden konuşurken ellerin
içimden gelmiyor mektup yazmak demeden
sevişiyoruz yirmibeşbin kilometreden
Rüzgar eser, yapraklar dökülür,
Sonbahar hüznü her yere dökülür.
Yalnızım ben, sessiz ve durgun,
Kalbimde bir sızı, hüzünle dolu.
Bir zamanlar sevgi vardı, neşe ve kahkaha,
Hayat bir masaldı, her şey varmış gibi anca.
Ama bir gün gitti, sessizce ve soğuk,
Bırakarak ardında boşluk ve soluk.
Kalbimin telleri kopmuş, akortsuz ve yorgun,
Eski
