“Binlerce aç insanın karnını doyurabilecek, binlerce yetimin yüzünü güldürecek denli çok parayı nasıl, ne zaman, hiç utanmadan, hesapsızca, yalnızca kendi hoşnutluğunuz için harcadınız? Evler, tarlalar sanki yalnızca sizinmiş gibi davranıyorsunuz. Her şeyin tek ve gerçek sahibinin yalnızca Yüce Tanrı olduğunu nasıl unuttunuz? Her şey O’ndan gelip istediği zaman yine O’na dönmeyecek mi? Tıpkı bizlerin de günahlarımız ve sevaplarımızdan başka hiçbir şeyi birlikte götürmeden O’na döneceğimiz gibi? Din kardeşlerim, varsıllık bir insanın sahip olduklarında değil, fakat, varsıllığı olmadan yaptıklarındadır. Tanrı’dan korkun! Tanrı’dan korkun! Yaşlandığınız zaman da, fakat gençken de O’ndan korkun! Güçsüz olduğunuz zaman O’ndan korkun, fakat güçlü olduğunuz zaman O’ndan daha da çok korkun, çünkü o zaman Tanrı daha acımasız olacak. Ve şunu da bilin ki Tanrı’dan gözleri bir sarayın görkemli kapılarının ardında olanları da görür, bir kulübenin kerpiç duvarları arkasındakileri de. Sarayların duvarları arasında neler görüyor acaba?”