Güçsüzüm belki ; kendi gücünün sarhoşluğuna kapılıp zayıfların üstüne basarak yükselecek kadar değil..
Korkağım belki ; cesaretini ancak kendi menfâati doğrultusunda ortaya çıkaran egoistler kadar değil..
Fakirim belki ; bir dostun , bir aşkın yahut sahip olduğum ve beni ben yapanların kıymetini bilmeyecek kadar değil..
Cahilim belki ; bu engin kainatta kendini her açıdan yeterli görecek bir megaloman kadar değil..
Yalnızım belki ; sahte ilişkilerin sanrılı kalabalıklarına kapılacak kadar değil ..
Aptalım belki ; zekasından zerre kadar şüphe etmeyip bilinçaltının tutsaklığında vuku bulan bir benliğin varlığını unutacak kadar değil..
Ve ;
YORGUNUM BELKI ;
Hayat enerjisini yalnızca dünyevi haz ve konfor için harcayanlar kadar değil ..
Cemal Süreya
Senin çelme taktığın yerden başlıyorum hayata. Varsın yara içinde kalsın dizlerim; yüreğim kadar acımaz nasıl olsa.
Şems-i Tebrizi
Düzenim bozulur,
Hayatımın altı üstüne gelir diye endişe etme.
bazen hayat çok kötü gidiyor ve ben onu nasıl anlatacağımı bilemiyorum.
Korkuyu sevdiklerimizden öğrenirmişiz. Artık kocamanız, her şey için kocaman. Tüm mumları söndürdüm. Çünkü biliyorum artık öyle iyi biliyorum ki birine ait bir parça değilim ben, birini parçalara ayırabilen bir parçayım. Ve hiçbir zaman ait olamayacağımda. Çift kişilik yatakta ki o çiftim. Isı getiriyorum. Biliyorum, korkuyu bu şekilde öğrendim.
~~Kahraman Tazeoğlu~~
Yɑlnızcɑ ‘sol’ ɑnɑhtɑrı olɑnlɑr mı kɑlp çɑlɑbilir?
Seviyorum ɑnlıyor musun?
Kırgınım.
Gidişin değil, kırılmışlığım bɑtıyor ɑvuçlɑrımɑ.
Üzgünüm,
‘Birɑz dɑhɑ kɑl’ diyemediğim için sɑnɑ.
Yɑlnızım, ɑnlɑyɑbiliyor musun korunmɑsızlığımı?
Ve hissedebilir misin hiç sɑrılmɑdɑn sɑvunmɑsızlığımı?
Ö(z)lüyorum sɑdece,
Aldırmɑ…
Çoğumuzun aksine imtihan lafzını kötü olay ve günler için değil aksine en mutlu olduğum günler için kullanmaya gayret ediyorum bir süredir. Gülmenin,huzurun, her şeyin rayında gitmesinin şükrünü edâ edebilmenin gayreti ile...
Gönlümün servi ağaçlarını büyütüyorum günden güne. Sımsıcak olduğu kadar çetin ve ayaz vakitleri de ağırlıyor ömrümün
yalnızca yalnızım, ötesi berisi yok. korkmuyorum, çoğu kez öldüğümle kalıyorum ama korkmuyorum. seviyorum sevmeselerde, akıllanmıyorum deli deseler de. üzgün değilim bu tekdüzelikte yalnızca yalnızım.
GÜLŞİİR
Geceyarısı, karanlık bir bozkırda
Işıklar içinde akan bir tren kadar yalnızım
içinde onca insan, içinde dünya...
Soluk soluğa, demirden bir ırmağa mahkum
Ve bilmeyen sonsuzluk nedir,
Haklı olan kim bu kargaşada?
Ateş ve su, yaşam ve ölüm, irin ve şiir
Ucu bucağı olmayan bu çığlığın
Ortasında nasıl barışılabilir?
Anlamak isterim, hangi
''Bazı kadınlar hep gülümser...
Gelirsin gülümser,seversin gülümser,öpersin gülümser,sarılırsın gülümser,saçlarını koklarsın sadece gülümser... Gidersin gülümser,acı çeker yine de gülümser.
Gecenin soğuğunda ona armağan ettiğin şarkıyı dinler gülümser.Gözlerinden yaşlar gelir gülümser.''
Yalnızca Yalnızım, Mehmet Ali Kılınç
Aralık ayında dinlediklerim:
1. L.M.Montgomery - Yeşilin kızı Anne 7: Gökkuşağı vadisi
2. İngilis ve Amerikan edebiyatında kısa öykünün büyük ustaları (Kolektif)
3. Robert Krugman - Odyssea: Vatana dönüş
4. Agatha Cristie - Çarpık evdeki cesetler
5. G.G.Marguez - Kırmızı pazartesi
6. Şebnem Ekşib - Sayıların ve renklerin sırlı
Bütün seçenekleri gözden geçirip "şu" yanıtı seçtiğim için mi kaybettim kendimi. "E) hepsi" demek bir yanılgı mıydı? Nereden bilebilirim mi "B) eksiklik" cevabının doğru olduğunu veya "A) Yaşam bir aldatmaca" yanıtının, sorunun üstün nitelikli cevap olabileceğini. Yine de aldırmıyorum içten içe kendime