Bazen geçmişini unutmalı insan, hayatını düzene sokmak için. Ama bazen de hiç unutmamalı, yaptığı hataları tekrarlamamak için...
Gülmeyi en çok hak edenler, hep ağlayanlar değilmiydi zaten...
Biraz Huzur Verın Yeter
Hayalini kurduğum hayattan çok uzaktayım. Artık bıraz huzur verin bana, yokmuşum gibi davranın, beni görmezdenden gelin. Çünkü varlığımı hissettiğinizde, canı yanan sadece ben oluyorum. Ne zaman kendi hayatımı yaşamak istesem, ne zaman tatlı bir delilik yapmaya kalkışsam ya da ne zaman toparlanıp kendi mutluluğum için savaşmak istesem, başarmama engel olmak uğruna adeta etten duvarlar örüyorsunuz karşımda. Sevmekten de yorulabilirmiş kalp anladım. Ve bunu öğreten yine siz sevdiklerimdiniz. Beklediğimde gelmeyenlerin, vazgeçtiğimde bir heykel misali karşımda durmaları son treni kaçırmak gibi, artık adınızı hatırlamayacak kadar uzak olun, beni işlenmemesi gereken en büyük günahlardan bilin. Hayalini kurduğum hayata koşmak istiyorum ve biliyorum sizlerin gidip gelmeleri olmasa ben mutluluğa yetişeceğim.
Yalnız yaşamak günün birinde mutlaka gerçekleştireceğim bir tasarı. Tamıtamına bir yalnızlık isteği değil bu, kente yakın bir evde yaşayıp, kent merkezine örneğin haftada birkaç kez gidebileceğim bir yaşama düzeni daha çok. Bir münzevi olarak değil, kabuğuna çekilmiş bir kişi olarak yaşamak istiyorum yalnızca. Beni yavaş yavaş rahatsız etmeye başlayan kimi yanlış anlamaları kendimden uzak tutabilmek için böyle davranacağım. Böylelikle yalnız bir insan olmadığıma başkalarını inandırmak için umutsuzca sürdürdüğüm oyuna da son vermiş olabileceğim. Aslına bakılacak olursa sapına kadar bir yalnızım çünkü.........
Jacques Brel
Sayfa 119Kitabı okudu
Sevmekten de yorulabilirmiş bir kalp anladım. Ve bunu öğreten yine siz sevdiklerimdiniz.
Sayfa 125Kitabı okudu
Bazı kadınlar hep gülümser...
Gelirsin gülümser,seversin gülümser,öpersin gülümser,sarılırsın gülümser,saçlarını koklarsın sadece gülümser... Gidersin gülümser,acı çeker yine de gülümser.
Gecenin soğuğunda ona armağan ettiğin şarkıyı dinler gülümser.Gözlerinden yaşlar gelir gülümser.İntihar etmez,ama bizler etrafa savurduğu tebessümlerin altında ne büyük bir acının yattığını, içinde yaşadığı savaştan her geçen gün ne kadar çok yara aldığını,gülümserken "İyi değilim!" demek istediğini göremeyecek kadar körleşir ve buna sebep olduğumuzu anlamayacak kadar insanlıktan çıkarız...