Bu eser bizlere ithaf ediliyor, İNSANA! Başımızın üzerinden büyük bir rüzgar geçiyor okurken, her sayfasında, her satırında. Ruhumuzda sıkışıp kalmış ve patlamamış yalnızlık bombasının pimini çekip çekmemek yine ruhumuzda bulunan ikiliklerin (Maneviyat ve maddiyatçılık) birbiriyle durmadan çatışmasının bir tercihi. İkisini de isteyince sonu
Kadim dostum sırlarıyla kanatlandı koştu yanıma. Yalnızlığın çaresini bulmuşlar da bana kalan yarım bi gülüş, eksik bir kalp ! Ne kaldı ki geriye bizden başka, sevgiyle anıyoruz geçmiş yılları, ekseriyetle...