Dönüşmektir kötü bir insan olmak.Dönüşmek bir daha geri dönüşü olmayacak şekilde, bütün güzelliklerini içinden yıkıp geçmek.
Herkesin acısına yetişmeye çalışan bir insan iken bir gün, aslında insan denilen şeyin kurtarılmaya değmeyecek şu anda ne yaşıyorsa onu hakettiğini anladığında dönüştüğü şeydir.
Ne ben bir kahramanmışım ne de insanlar
Bende yalnızlığın kalabalığı var.
(…) bende yalnızlığın kalabalığı var.
Sayfa 91 - Doğan KitapKitabı okudu
“Bende yalnızlığın kalabalığı var.”
Sonra bakarsın yalnızlığın cumhuriyetinde,
Bütün yapayalnızların kalabalığı oluruz sevgimizle.
“Neyi keşfetmişim?"
"Dünyadaki en gerçek yalnızlığın, büyük bir şehrin kalabalığı içinde olduğunu."
Biz yalnız kendi evimizde büyümeyiz. Yatağımız evimizden önce sokağımıza kurulmuştur. Her eşik beşiğimizdir. Her bahçe avuçlarımızda açan gökyüzüdür. Sabah bitişik evlerden doğar, akşam bitişik evlere gelir önce. Sokağımızın bir ucu yalnızlığın okuludur, öteki ucu bize kalabalığı öğretir. Her pencere bir başka yanımızı gösteren ayrı bir aynadır. Komşu, bizim ilk hayat bilgimizdir, ölüme dek içimizde çınlayıp duracak olan... Kendimizi de başkasını da komşumuzla severiz biz. Aşkın kanatları mıdır, kalbimizden yürüyen karınca mı; yoksa komşunun kapıları pencereleri mi, bizi evlerden göklere taşıran?
