Metin Altıok-Soneler
I
Sevgilim bak, geçip gidiyor zaman;
Aşındırarak bütün güzel duyguları.
Bir yarım umuttur elimizde kalan,
Göğüslemek için karanlık yarınları.
Ağzımda ağzının silinmez ılık tadı,
Damağımda kösnüyle gezinirken;
Yüreğimde yılkı, aklımda ölüm vardı,
Dışarda rüzgar acıyla inilderken.
Unutulmuyor ne tuhaf dünya işleri,
Seninle bir döşekte sevişirken
Yalnızlığı neden sevmez ki insanoğlu? Bir grup insanın peşinden sürüklediği hüznü, kederi, yıkımları, tatsız sohbetleri neden tercih eder ki yalnızlığın verdiği özgürlüğe? Neden bağlanma ihtiyacı duyar yıkımı olabilecek bu insanlara? Ya da bu insanlara neden bir yıkımın parçası olabilecek gücü verir? Sevgiyi kendi içinde aramak varken başkalarında arama sevdası niye? Oysa tek başına da sevmeyi öğrenebilir insanoğlu.
Nietzsche/
T.T.
Yalnızlığına kaç, dostum!
Seni büyük adamların gürültüsünden sersemlemiş,
küçüklerin iğneleriyle de delik deşik olmuş görüyorum.
Seninle nasıl susulacağını pek iyi bilir orman ve kaya.
O sevdiğin ağaca benze yine sen, o geniş dallıya:
sessiz ve dinlercesine sarkar o, denizin üstüne.
Yalnızlığın bittiği yerde, pazar yeri başlar; pazar
Arkadaşlık, insanın mutluluk arayışının bir görüngüsüdür. İster kabul edelim, ister etmeyelim: Bir eksik vardır hep. Kendimizle yetinemeyiz hiçbir zaman. "Arkadaşsız kalan bir ruh yoksul düşer, yalnızlığın ümitsizligine batar." diyen Schmid'e katılmamak elde değildir. Varoluşumuzun, bütün bu yaşadıklarımızın bir anlamı olsun isteriz ve başka biriyle, daha ziyade duygu alanına ait, bu anlamı (yani ilişkiyi) aramaya koyuluruz. Yalnızken bu anlamı bulmak güçtür. Çünkü anlam, bizzat ilişkinin kendisidir. İlişkinin yıkımı, anlamın bazen de varoluşun yıkımı/inkarı demektir.
"Yalnızlığına kaç, dostum!
Seni büyük adamların gürültüsünden sersemlemiş,
küçüklerin iğneleriyle de delik deşik olmuş görüyorum.
Seninle nasıl susulacağını pek iyi bilir orman ve kaya.
O sevdiğin ağaca benze yine sen, o geniş dallıya:
Sessiz ve dinlercesine sarkar o, denizin üstüne.
Yalnızlığın bittiği yerde, pazar yeri başlar; pazar yerinin
Pazar Yerindeki Sinekler
Yalnızlığına kaç, dostum!
Seni büyük adamların gürültüsünden sersemlemiş,
küçüklerin iğneleriyle de delik deşik olmuş görüyorum.
Seninle nasıl susulacağını pek iyi bilir orman ve kaya.
O sevdiğin ağaca benze yine sen, o geniş dallıya:
Sessiz ve dinlercesine sarkar o, denizin üstüne.
Yalnızlığın bittiği yerde, pazar yeri başlar; pazar yerinin
Pazar yerindeki sinekler üstüne
5 Haziran 2016 Pazar
Sinekler ve Yalnızlık!
"Yalnızlığına kaç, dostum!
Seni büyük adamların gürültüsünden sersemlemiş,
küçüklerin iğneleriyle de delik deşik olmuş görüyorum.
Seninle nasıl susulacağını pek iyi bilir orman ve kaya.
O sevdiğin ağaca benze yine sen, o geniş dallıya:
Sessiz ve dinlercesine sarkar o, denizin üstüne.
Yalnızlığın
