“Okumadan geçen boş vakit ölümdür ve yaşayan insan için bir mezardır.”
| Seneca
Sayfa 77 - Olimpos Yayınları, Derin Düşünceler Serisi, İstanbul, 2020Kitabı okudu
Gece vakti açık arazide, bu şarkıların, dur durak bilmeyen bu sevinç çığlıklarının arasında, kendi şarkı söyleyemezken, kendi sevinemezken, tıpkı kendisi gibi olan ay gökyüzünden bakarken ve mevsim bahar mı yoksa kış mı, insanlar diri mi yoksa ölü mü umursamazken ne kadar da yalnız hissediyor insan... Yürekte acı varken yalnızlık koyar insana.
Sayfa 41Kitabı okudu
''Bazen insan zamanın içinde kaybolmak ister. Zamana yenik düşüp her şeyi olduğu gibi kabullenerek vakti geldiğinde çekip gitmek ister bu hayattan.''
Ölüme Yakın
Akşamüstüne doğru, kış vakti;
Bir hasta odasının penceresinde;
Yalnız bende değil yalnızlık hali;
Deniz de karanlık, gökyüzü de;
Bir acaip, kuşların hali.
Bakma fakirmişim, kimsesizmişim;
-Akşamüstüne doğru, kış vakti -
Benim de sevdalar geçti başımdan.
Şöhretmiş, kadınmış, para hırsıymış;
Zamanla anlıyor insan dünyayı.
Ölürüz diye mi üzülüyoruz?
Ne ettik, ne gördük şu fani dünyada
Kötülükten gayri?
Ölünce kirlerimizden temizlenir,
Ölünce biz de iyi adam oluruz;
Şöhretmiş, kadınmış, para hırsıymış,
Hepsini unuturuz.
Sayfa 103Kitabı okudu
yalnızlık ömür boyu ise hasretler sonsuza kadar....
“Hasret ne vakte kadar?”
(Değirmen, 11, Ocak 1944)
Yarı et yarı vazgeçme
Sabahı bekliyoruz
O vakit göğsümüzden kalbimizi çıkartıp
Çocukların gülümseyişinde saklayacağız
Şehir bizi akıntısında sürükleyecek
