Yalnızlık bir eğilimdir ve çok ağırdır.
YKYKitabı okudu
Ben bütün yaralarımı neşterleyen bu tablodan pek müteessir olmuştum. Ah anasızlık!.. Hayatın en acı ve en büyük mahrumiyeti! Bir yaşında öksüz kalan şu zavallı yavru, ya şadığı müddetçe varlığında bir boşluk, bütün çevresinde bir yalnızlık elemi duyacaktı.
...Kendi yokuşunu tırman ve gün doğarken kendi yolunu gözle. Dünyayı okşa. Kapıyı arala. Sarmaşığı gör. Aydınlığa sarıl. Çöplerden yüz çevirme; hakikatin bir parçası onlar. Filizlen. Taşacak kadar dolmalısın ki bolluğun her yöne dağılsın. Bir ses seni çağırıyor. Yola koyul. Kendine örnek ol. Kendi gözlerinle bak. Bulduğun şeyle yaşa. İçine kapan ki başkalarına yaklaşasın. Kendi habercin ol. Mesajını dillendir. Meyveleri içinde topla. Göreceksin bak, dalların öyle bereketli olacak ki sepetler arzulayacaksın ve fileni doldurmak için tek bir dalın meyveleri sana yetecek.
Bu bulutlu günün ortasından, sana seslendim. Dünyanın ortasından sana sesleneceğim ve sesinin yolunu gözleyeceğim. Bu yalnızlık vadisinde su gibi ak ve fısılda. Ben duyacağım.
İnsanca Yaşamanın İlkeleri
Değerli 1000Kitap Ailesi Üyeleri, bu zamana kadar uygulaması ve internet sitesi aracılığıyla; akademik, idari ve entelektüel gereksinimlerim dolayısıyla ve kişisel çalışmalarımdan edindiğim birikimler vasıtasıyla çeşitli paylaşımlarda bulunduğum bu güzel platformda edindiğim naçizane tecrübemle paylaşmak istediğim bir kaç hassasiyetim