Dergiye yazmış olduğum son yazım; Elvedâ Robinson
ELVEDÂ ROBİNSON
Şebnem gibi seherde goncaya düşer,
Bülbülün feryâd ettiği güldür yalnızlığım.
Merhaba!
İnsan yalnız doğar, yalnız ölür en çok da yaşarken yalnızlık çekermiş. Doğarken yaşadığımız yalnızlığı idrak edemeyiz, hayâtın sonunda karşılaşacak olduğumuza da henüz erişmedik fakat yaşıyorken bize yoldaş yalnızlığımızın soluğu hep ensemizde.
Bir resmi dokunaklı kılan, onun betimlediği ya da betimler göründüğü değil, işaret ettiği şey değil miydi çoğu kez? Tıpkı iyi şiirlerde olduğu gibi. Herkesin gözü önünde durduğu halde okunmadan anlaşılmayacak olan yalnızlıklar gibi.
Sayfa 218 - Metis YayınlarıKitabı okudu
Kendinizle yaşayın katillerle değil
Kalabalıklar içinde yalnızlıklar yaşamak
Bir kalbin içindeyken kendini yalnız hissetmek
Birinin kolları altındayken güvensiz hissetmek
Çatısı var olsa da yağmurda seni sırılsıklam edebilecek bir eve sahip olmak..
Aslında sahip olduklarimizin nicelik dışında bir önemi yok hayat arkadaşı dost arkadaş sırdaş ne derseniz
Birinin sizi sevmesi de kalbinde yer edinmeniz de onun da bir önemi yok dünya birden çiçek bahçesine dönüp size de en nadide çiçeği sunmuyor..
Hayat... Bazen ummadık taşlar bazen beklenenler sonların ağır romanı.
Sevgi masum gözüken ama en tehlikeli kalem
Yazması mürekkebi lekesi hepsi feci
Farkında değiliz bir katilin eline bıçak verdiğimizi ona en güzel parçaları sunduğumuzu farkında değiliz ona bizi nerden öldürebileceginizi sunuyoruz hem de hayat boyu sürekli birilerine katillere.
Mutsuz adaletsiz anlayışsız katılaşmış bu dünya düzenine karşı bir duruş sergilemek çok zor ama onun gibi olmak en kolayı
Direnin olmayın siz sadece siz olun gerçek sevgi neymiş neredeymiş bulun bulduktan sonra da acaba o benim katilim olabilir mi diye bir düşünün okurken bile bir durup dusunduyseniz bırakın ve oyunu baştan alın o hayat değil tekrardan kendi hayatınıza başlamaya çalışın
