Duvar…Duvarları…Duvarlarımız!
Onun için komşu sadece yan dairede oturan yabancı değildi, sıkıştığında yardım isteyeceği, sıkıldığında çayını içeceği, börek yaptığında paylaşacağı “ötekileştirmediğiydi”. Kapıdan içeri giren Tanrı misafiriydi, komşuya gittiğinde de kendisi öyleydi. Duvarlarını kurarken taşları hoyratça kullanmamıştı. O sadece öz benliğini, öz saygısını ve değerlerini koruyacak kadar küçük bir çit çekmişti gönül bahçesinin etrafına hepsi o. Bu çit, kurdu, çakalı dışarıda tutacak kadar sağlam ancak kelebeği, arıyı içeriye alacak kadar da geçirgendi. Tam da olması gerektiği gibi…
Alper Tanca
Bireycileş(me)
Hernefes .com