Rüzgara değen göğsümün altında bir cehennem var bu gece.
Patlamamış bir yanardağın sıkışması…
Ruhumun en sen yeri acıyor.
Baktığım gökyüzünden karanlık bir hüzün sızıyor içime.
Hissediyorum…
Boğuluyorsun şu an bir yerlerde.
Şimdi ezkaza çarpsa zahirim yüreğine,
Nefes gibi bir çocuk doğar yüreğine…
Meki Ekin
Rainer Maria Rilke
Birinci Ağıt
Kim duyar, ses etsem, beni melekler katından? Onlardan biri beni ansızın bassa bile bağrına, yiterim onun daha güçlü varlığında ben. Güzellik güç dayandığımız Ürkü'nün başlangıcından özge nedir ki; ona bizim böylesine tapınmamız, sessizce hor görüp bizi yok etmediğinden. Her melek ürkünçtür. Kendimi tutar bu yüzden, yutkunurum.
düzene tapmak ve karmaşadan nefret etmek Doğa'nın ve yaşamın önemli bir kısmını kötü bir kategoriye sokar. Dünya'nın merkezinin üzeri sert bir kabukla kaplı kızgın bir sıvıdan oluştuğunu ve o sert kabuğun birleşik tek bir katman değil karmakarışık bir sürü hareketli tabakadan meydana geldiğini biliyor muydun? Bu tabakalar 100 kilometre kalınlığında ve çok esnek. Bir belirip bir kayboluyorlar. Ortalıkta dolaşıyor, eğilip bükülüyor, sara nöbetine tutulmuş domino taşları gibi birbirlerine çarpıyorlar. Yeni dağlar ve yeni adalar, uzun aralıklarla da yeni kıtalar oluşuyor. Eskileri yok oluyor. Yeni iklimler oluşuyor ve eskileri değişiyor. Her şey bir akış halinde. Var olan düzenlemeler geçici ve sürekli bozulma tehdidi altında. Bütün New York, Dünya'nın içine gömülebilir, şoklanıp dondurulabilir, dümdüz olabilir ya da sel altında kalabilir; hem de her an. Düzenli bir dünyadan memnun olan insan, hayatta bir yanardağın içine bakmamıştır
Sayfa 265 - Ayrıntı YayınlarıKitabı okudu
Kurban, celladını, bir daha gözüne gözükmeyeceğine nasıl ikna edebilir ki?
MALCOLM LOWRY, Yanardağın Altında (-50)
Eziyet!
Merhabalar, başlıktan ve verdiğim puandan da rahatlıkla anlaşılacağı üzere eseri hiç beğenmedim. Okurken resmen eziyet çektim.
Eser Meksika da alkolik konsolos firmin in bir gününü anlatıyor. Spoiler olmaması için eserde olanlara deginmiyorum ama aslına bakarsanız 470 sayfalık eserde bir şeyde olmuyor. Alkolik bir adamın içip içmemek için kendiyle verdiği mücadele ve sanrılar.
Çok uzun zamandır okurken bu kadar zorlandığım bir eser olmamıştı. Eserin sonunda yazarın yayıncısına gönderdiği ve eserini savunduğu bölüm mevcut. İlk yüz sayfayı okuyup ne diyor bu diye biraz araştırma yapınca benim gibi pek çok kişinin zorlandığını ve az önce bahsettiğim savunma bölümünde yazarın eseri açıkladığını öğrendim. Ben de her bölümden sonra açıklamasını okudum. Açıklama kısmında eserin sonuna dair bir çok büyük spoiler mevcut. Yazar eserin anlaşılabilmesi için en az iki kez hatta 3-4 okunması gerektiğini savunmuş ama bitirdikten sonra rahatlıkla söyleyebilirim ki ne bir daha elime alırım ne de kimseye tavsiye ederim.
Örneğin 
Elias Canetti nin 
Körleşme kitabı da okuması zordur ve okurken beni yormustu ama 
Yanardağın Altında yormanin da ötesinde acı çektiriyor. Elbette herkesin bir eserden aldığı zevk ve beğenisi farklıdır. Benim beğenmediğim bu esere bir başkası bayılabilir ya da benim beğenmeme sebebimin eseri anlamadığım olduğu söylenebilir fakat benim kişisel görüşüm eserin edebi bir facia olduğu.
İçimde, mideme bir kilo acı biber indirmişimcesine bir acı. İbadet buhurunu kendimden şöyle uzağa doğru itiyorum. Çılgına dönmüş, zavallı bir dünya. Ey kara toprağın altında yatan dostlar, ne kadar da çoğaldı sayınız! Belli bir neden yok ama, kafam hep sizlerle yaşanmış anılara takılıp kalıyor. Sizlerden önce de yüzlerce peygamberi ve nice
Sayfa 90Kitabı okudu
İlk kez hangi koşullar altında tırmandığımı şimdi net bir şekilde anlatamam; çok uzun zaman geçti üzerinden. Geceyi tek başıma dışarıda geçirdiğime dair belli belirsiz bir anının içinde tek hatırladığım, ilerlerken tüylerimin ürperdiği ve birdenbire kendimi yükseklerde, bulutların içinde kaybedene dek vahşi hayvanların gezindiği, bir kısmı ağaçlarla kaplı kayalık bir dağ sırtına tırmanmaya koyulduğum. Sanki hayali bir sınırı geçmiş ve yeryüzünün üzerinde, görkemli bir başka âleme dalmış gibiydim. Bu doruğu dünyadan ayıran dokunulmamış, ürkütücü, azametli görüntüsüydü. Ona asla alışamadınız; ayağınızı kaldırdığınız anda kaybolurdunuz. Yolu bilseniz de tedirginlik içinde, düz kayalığın üzerinde bastığınız yerin katılaşmış gibi görünen hava ve buluttan ibaret olup olmadığını merak ederdiniz. Bulutların arasına gizlenmiş bu kayalık, puslu zirve, bir yanardağın ateş püsküren ağzından çok daha heyecan verici, çok daha görkemliydi.
HENRY DAVID THOREAU - GÜNLÜK
Sayfa 158 - Siren YayınlarıKitabı okudu
Geceyi şarapla örttüm.
Ben varken kimsenin aklına gelmez bu: örtüyü kaldırıp altında yaşamak, kan akıtmak..
O korkunç karanlık beyninde sürüp gitmiş, yapay zengin yalnızlığını, suçlu boşanmış ölü çaresizliğini daha da karartmıştı.
Sayfa 335 - Can Yayınları. 3. Baskı. Haziran 2010. Çev: Sinan Fişek.
Seçilmiş hayatlar
“Bırak, her şey gitsin! Özellikle yıllardır sırtında taşımak zorunda kaldığın o lanet olası karabasana girişi çıkışı sağlayan, güvence kaynağı, anlam, kişilik, amaç, kimlik veren her şey.”
Sayfa 283 - Can Yayınları. 3. Baskı. Haziran 2010. Çev: Sinan Fişek.
çok güzel bir kitap herkes okusun
-Nedir Goethe’nin at konusunda söylediği?
-Özgürlükten bıktı ve eyerlenip dizginlenilmesine izin verdi, karşılığında da çatlayana dek sürdüler onu.
Sayfa 271 - Can Yayınları. 3. Baskı. Haziran 2010. Çev: Sinan Fişek.
Kendini az tanımak tehlikeli bir şeydir.
Sayfa 230 - Can Yayınları. 3. Baskı. Haziran 2010. Çev: Sinan Fişek.
Hiçbir sorumluluğum ve dünyada hiçbir yerim yokken nasıl kaçabilirim kendimden.
Sayfa 197 - Can Yayınları. 3. Baskı. Haziran 2010. Çev: Sinan Fişek.