Böylesi bir düzenin ağına düşen kişi insan olduğunu, tek bir birey olduğunu nasıl hatırlar? Düş kırıklığıyla, üzüntüyle, sevgi özlemi, hiçlik ve ayrı olma korkusuyla doluyken yaşama şansına bir kez sahip olduğunu nasıl aklına getirebilir?
"Hiç sekmeden işlev gösteren ekip, birbirine yabancı kalan iki kişinin iyi yağlanmış ilişkisidir," diyordu. "Tek başınalıktan kurtulmak için bir sığınak" olarak görülen sevgi bile başarısızlığa mahkumdur. Sevmek daima gözler apaçık halde insanlıkla ilintili olmaktır: "Eğer biri sevdiği insan için nesnelliğini bir kenara bırakmak istiyorsa ve ilişkisinin içinde, dünyanın geri kalanını saf dışı edebileceğini düşünüyorsa, her iki cephede de kaybettiğini kısa zaman içinde fark edecektir."