Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.12
“Babalar, alınlarımıza yazılmış yalnızlıklardır”
Bazı yazarların tüm kitapları okunmayı hak eder. Her kitapta ayrı bir şölen yaşatır size bu yazarlar. İnsanların kelime ihtiyaçlarını, edebiyat sevgisinde gelen okuma ihtiraslarını işte bu eserlerle karşılar. Sizi çok yormadan, kaliteli metin aramaya sevk etmeden, okuduğunuzda sizde gerçek okuma
toplumsal olarak bilinçaltı olarak tanımladığımız bilinç dışı durumumuzun bütün bilinçli eylemlerimize hikayeler yazarak bilincimizi kontrol ettiğine dair teoriler öne süren bir kitap. yazar ünlü bir norobilimci, kitabında iradeyi yaratan kararlar almamızı sağlayan bilincimizin evrimsel tarihinin yaşının çok küçük olmasından kaynaklı olarak aslında sadece sahnede rol aldığını ama senaryoların bilinçaltımız tarafından yazıldığını iddia ediyor ve birçok verilerle de bu teorisini destekliyor. kararlarımız genetik haritamıza göre mi şekilleniyor ve aslında kararlarımızda kendi özgür irademiz bir yanılsama mı? yalın eğlenceli bir bilimsel kitap.
Dönüşüm ile başladı Kafka yolculuğum. Dava, Mavi Oktav Defterleri, Aforizmalar derken, bir de bu mektuplar girdi listeme. En son Orhan Veli’nin Nahit Hanım’a yazdığı mektupları okumuştum. O zamana kadar bu tür eserlere ilgim azdı, fakat işin içine Orhan Veli girince okumadan edemedim. Şimdi bir de Kafka’nın yazdıkları gelmiş önüme. Durur muyum
Cok farkli bir uzayli istilasi hikayesi... Insan irkinin kendiyle yuzlesememesi sorunu cok basarili islenmis. Guce tapinma, kaniksama, ogrenilmis caresizlik, siddet egilimi, ilerleme ve uygarlasma ihtiyaci gibi temel insani egilimler olqganustu bir hayal gucu esliginde islenmis... Bilimkurgu dalinda bir basyapit oldugu su goturmez bir gercek...
Gece İle Şafak, biraz önce bitti. Ve bende bittim... Biliyordum bu kitabın özel bir kitap olacağını, daha okumadan hissetmiştim. Yanılmamak güzel. Ben ağlamakla, mutlu olmak arasındaki o burukluktayım. Ağlamam Ceylan için, mutlu olmam Gece ve Şafak için. Kimsenin kaldıramayacağı acılar, önce küçük bedenlere, güzel, masum ruhlara, sonra da geleceğe sığdırılmıştı. Okurken hep boğazımda bir düğümle okudum. Kader, bu derece anlatılabilirdi. Aşk, bu derece hissettirilip, masumlaştırılabilirdi. Yaşın hiç ama hiçbir önemi yok! Öyle çok şey demek istiyorum ki ama kelimeler boğazımdaki düğümden ilerliyemiyor. Büyük, hem de oldukça büyük acıların sonunda geçte olsa mutluluğu yakalayan, bedenen büyümüş, ruhen hâlâ küçük ve masum bir çift... Yaraların kapanması, mutluluğa giden yolların açılması için, önce geçmişin kapılarının tamamen kapatılması gerekir. Acı belki hep oradadır ama sonunda mutluluk yanı başında... Gece ile şafak, acılarla başlayan hayatın, intikamla harlanan devamında, sonunda ulaşılan mutluluk... Fatma Ablam, ellerine emeğine sağlık. Gerçekten öyle güzel, öyle mükemmel kitaptı ki, benim için özellerimin arasında yerini ve beni de benden aldı.
Yazıldığı dönemdeki bütün korkuları ortaya koyan bu eser, bilim kurgunun başyapıtlarından kabul ediliyor. Soğuk Savaş yıllarındaki Batılı devletlerin en büyük endişesi çocuklarının komünizm ile beyinlerinin yıkanacak olması ve kültürlerinin /uygarlıklarının Sovyetler tarafından yok edilmesiydi. Bu tehdit kitapta, uzaydan gelen bir türün dünyayı istila/kontrol etmesiyle anlatılmak istenmiş.
Dünyayı nihai sona hazırlayan bu güç, çeşitli şehirlerin üzerinde uzun yıllar kalarak insanları gözetliyor; buna karşılık elli yıl boyunca kendilerini göstermekten kaçınıyorlar. Amaçlarını insanlığın anlamayacaklarını belirtip, seçtikleri bir Birleşmiş Milletler temsilcisiyle istedikleri zaman bağlantı kuruyorlar.
Savaşlar sona erse ve dünya altın bir çağa girse de sanat, bilim, felsefe geriliyor.Buna karşılık tüm inançlar ve dinler, ırkçılık, sınıflar arası çatışma, ayrımcılıklar birer birer siliniyor. Önceleri şüphe ile onlara bakıp direniş gösteren küçük bir azınlık zamanla bu mücadeleden vazgeçiyorlar.
Tek bir uygarlığa dönüşen insanlığın ütopya olarak gördükleri bu durum giderek distopyaya dönüşüyor. Dünyanın gardiyanları olan bu gücün temsilcisi Amir Karellen elli yıl sonra kendini gösteriyor. Artık uzay gemilerinin bir tane olduğu, şehirlerin üzerindeki gemilerin ise birer yanılsama olduğu ortaya çıksa da insanlık gözetlendiğini düşünerek kurallarına uymaya devam ediyor.
Kabullenme, sorgulamama, tembel bir rahat yaşam tüm insanlığın işine geliyor. Dünyanın sonunu getiren şey aslında bu anlayış oluyor.
