Hikayeler hep böyledir zaten. Bir bakarsın hiçbir şey yoktur ortada. Bir bakarsın gelmiştir bile, senin içine yerleşmiştir.
Ben her şeyin ölçüsünün insan olduğuna inanıyorum. Hem iyiliğin hem de kötülüğün.
Sizin gibi, mutlu olduğumu sanmayı beceremiyorum. Hepsi bu.
Dünya çevremizde olduğu kadar içimizdeydi de.
Sanki geçmişe dönmezsem tanrılar bir geleceğim olmasına izin vermeyeceklerdi.
Biri yüzünü göstermek istemiyorsa bir sırrı var demektir.
Öyle ya da böyle, belli ki felsefeciler haklıymış. Yaşadığımız hiçbir şey yok olmaz.
Destedeki bütün kartlar sizin kaybedeceğiniz biçimde dizilmişse, o eli kazanmanın tek yolu, kurallara karşı gelmektir.
Geçinmeyi becerebildiğim tek kişi kendimdim.
'Tanrı’ya inanıyor musun?'
'Hayır, inanmıyorum. Ben her şeyin ölçüsünün insan olduğuna inanıyorum. Hem iyiliğin hem de kötülüğün.'
Sayfa 170Kitabı okudu
Zaman insanlardan bir şey alıp götürmez, yaşlanırlar, ama kim oldukları değişmez, hayatta kaldıkça kendilerini daha da eksiksiz olarak ve acımasızca yeniden yaratırlar.