“Ah Müjgân Ah”
Semtimizin bir tanesiydi Müjgân. Saçları sırtına kadar sırma sırma dökülür, elleri ufacık, gözleri dört defa lacivertti. Nedeni her ne hikmetse o da bana gönüllüydü. Öyle bir sevdim ki Müjgân’ı, dünyamı şaşırdım, haddimi bilemedim, evleniriz gibi geldi bana. Evimiz, yuvamız olur, ışığımız yanar, fakir soframız kurulur gibi geldi. Sahil bahçesinde
'"Terbiyesiz" deyip anneme, babam kapıdan çıkalı 16 sene olmuş. Askere gitmek için bir kaç günüm vardı, Döndüğüm gün de dugun yapıp evlenecektim. Nisanlimlarda misafirlikteydik o gün. Affetmiş miydim babamı onu da bilmiyorum. Hala sol yanımda bir sancı ve bir utanç olduğunu düşünüyorum kendi adıma.
Şimdi elimdeki yazıyı okudukça daha derinlere inip empati yapmaya, gidisine geçerli bir mazeret bulmaya calisiyorum. Az önce kargodan gelen bir zarfin içinden büyük boy bir sayfa mektup vardı elimde. Zarfin içinde de bir resmi babamın. Bir türlü çıkarıp bakmaya cesaret edemiyordum. Belki asıl korktuğum onun cökmüş halini görmekti. Çünkü elimdeki Son derece düzgün ve okunaklı yazılmış a4 kağıdı babamın ölümcül hasta olduğunu, bir kaç aylık ömrü kaldığını söylüyordu. Mektubu babamın yazmadigindan emindim, o yazmış olsaydı kargacık burgacık olur, asla okuyamazdim.
Ben 40 yaşımda olduğuma göre şimdi 64 yaşında olmalıydı. Bir kaç dakikalığına çocukluk yıllarım geldi aklıma. Babamın iş dönüşünü bekleyisimiz, sokağın başında görünür görünmezde kardeşlerimle yola siralanisimiz geçti gözümden. Tabi en büyük çocuk olarak ilk ben varirdim yanına. Her gün tekrar eden bir olay olsa da o yaşta bir çocuk için her gün yaşadığı tarifsiz bir mutluluktu."
Yukarıda bir kitabın giriş sayfası vardır. Sizce bu sayfa hangi yazarımıza aittir?
a- Kemalettin Tuğcu
b- Yusuf Atılgan
c- Fakir Baykurt
d- Ayşe Kulin
e- Ferit Edgü
f- Hiçbiri
Not cevabımız pazartesi aksamidir.
Keşke yalnızlığım kadar yanımda olsaydın Keşke yalnızlığımla paylaştığımı seninle paylaşsaydım Keşke senin adın yalnızlık olsaydı Ve ben hep yalnız kalsaydım…
Ben seni severken hiç yorulmadım, hiç bırakmadım . Her gün tazelendi sana olan hislerim,güzelleşti. Içim huzurla doldu seni düşündüğüm anlar. Sen her an ihtiyaç duyduğum, mutlu olurken, üzülürken, uzaklara dalıp giderken." Keşke... dedim"Keşke yanımda olsaydı.." Başıma yastığa koyar koymaz bilinçaltım seni düşünmeden yapamıyordu mesela. Çok sevmiş seni. Çok özlemiş. Seni düşünmek bağımlılıkların en güzeliydi bana göre. En yaşanılası,en hissedilesi. Ama bırak bir tek ben yaşayayım bunu, benden başka kimseler bilmesin seni,hissetmesinler yüreğinin güzelliğini. Bırak da, hep benim kal sen. Sakın ayrılma benden. Her zaman dediğim gibi;En güzel ben severim seni...
Özdemir Asaf
"Keşke yalnızlığım kadar yanımda olsaydın...
Keşke yalnızlığımla paylaştığımı seninle paylaşsaydım...
Keşke senin adın yalnızlık olsaydı
ve ben hep yalnız kalsaydım..."