Yaktım baba
18 yaşında tanıştık biz Kübra ile.. Böyle bir saçları vardı, lüle lüle. Ama var ya; nasıl aşığız. Senden sonra asla olmayacaklar, sen benim sonumsunlar, sensiz ben nefes alamamlar falan.. Çok güzeldi her şey..
Sonra bir gün..
Dokunmaya kıyamadığım saçlarına!..
donup kalmıştım..
yapmaz dedim,
yok hayır asla olmaz dedim..
Gördüklerim karşısında
Bir yerde iki kişiyseniz ve sıkılan kişi siz iseniz ve karşınızdaki kişi orada ve anda kalmayıp kendisini eğlendirecek başka yerlere zihnen kayıyor ve sizi umursamadığını düşünüyorsanız artık o insanı terk etme zamanını geciktirmişsiniz demektir.
Unutmamak gerekiyor ki ; iki kişinin beraber sıkılması da iki insanın anda kalmasıdır. Bir insanla
Bugün bana iyi misin sorusundan sonra "cidden iyi misin?" Şeklinde bi soru daha aldım. Afalladım. Birkaç saniye telefonun bağlanmasını beklermiş gibi içimdeki bana ulaşmaya çalıştım. Cidden iyi olup olamayacağımı bilemeyecek kadar sağır mıydım kendime diye durup bir düşündüm. Sonra gerçek dünyaya dönerek, iyiyimdir ben ya niye iyi olmayayım ki dedim. Çünkü biz her zaman iyiyizdir. Bize her zaman iyi olmak öğretilmiştir. Peki nerden geliyor bu iyi hal? İyi olmamamıza sebep olan şeyler; uçup gidebilir mi ki sizce? Yoksa çok başarılı bir baskı makinesiyle anlık dümdüz edilmiş ve zamanla ortaya çıkıp, iyi hali bozmayı mı bekliyor birşeyler?
Bir yaranın acısı dinse de hatırası kalıyor bence. Bir kalp yarası kapansa da sızısı geçmiyor. Bu yüzdendir galiba dayanıp dayanıp en ufak şeylere ağlayışımız. Yaralar kapanıyor, acılar geçiyor yeni bir gün doğuyor ve biz unutuyoruz. Kesinlikle bazı şeyleri unuttuğumuzu zannediyoruz. Gözlerimizin dalmasına, yutkunmamıza sebep olan şeyleri bastıramazken bile unuttuğumuzu zannetmek istiyoruz. Ve içimizde tüm bunlar olurken tabiki hayat devam ediyor. Ev, okul, İş, aile, arkadaşlar, akrabalar... Bunları da geçiyoruz ertesi gün etmeyi başarıyoruz da kendimizden geçemiyoruz. İnsan en zor sınavı kendisi ile veriyor galiba; yanlız kaldığı her anda, başını yastığa koyduğu her karanlıkta.
İşte bu ben!
İSTER OKUYUN İSTER OKUMAYIN CANINIZ SAĞOLSUN.
O kadar anlatı dinledim herşeyini,
Tam kendi derdimi anlatacken,
"git be" çok koydu be, göz yaşları ile yazıyorum şu satırları, hep yanlız kalırımı insan saat olmuş 1.buçuk 3 gündür uyumuyorum belki bu satırları siz okurken değerli 1k ailesi umrunuzda dahi olmicak belki beğenip geçeceksiniz
"Efendimin ilgisini çektiğin apaçık ortada."
"Sana "ilgisini çektiğimi' düşündüren ne?"
"Senin hakkında giderek daha fazla soru soruyor ve yine bu kadar çok vakit geçirdiğini görmemiştim."
Lord Fenwood benimşe neredeyse hiç vakit geçirmemişti.
"Eh benim de onunla zaman geçirmekten hoşlandığımı kendisine iletebilirsin. Benimle ne zaman bir şeyler içse kendimi çok daha az yanlız hissediyorum."
Sayfa 63 - Yabancı YayınlarıKitabı okudu
İyiki çocuğum iyiki delirdim (:
Ben küçükken gerçi hep küçük kaldım"da 😊
Okulda sınıfta öğretmen herkesi tahta:ya kaldırıp anlat çocuğum ne olmak istiyorsun büyünce diye sorardı çoğu doktor' mühendis 'pilot "asker " öğretmen " avukat mesleklerini söylerlerdi sıra bana geldiğinde derslerimde iyi değildi çünkü çok yaramaz bi çocuktum sen ne Olcan çocuğum en
Ancak sizin gibi çoğul bebek bakan çevrenizde onlarca insan var yanlız değilsiniz dilerseniz sosyal medya aracılığıyla tanışıp fikir alabileceğiniz bir çok anneyle karşılaşırsınız...
Sütün yetmiyor mu ? Bu soru benim kabusum olmuştu?
Soru
Artık beni parktaki ağaç bile anlamıyor
Siyah kedinizin kuyruğunda sallanan zaman
Bir zamanlar sevinçle giyindiğim
Ak güvercin kanadı gibi gururla giyindiğim
Temiz ve mavi giysim değil artık.
Yanlız imkansızlığı mı anlatır bir bulut
Yağmaya hazır bekliyorsa gökyüzünde.
Sayfa 67Kitabı okudu
Soru
Artık beni parktaki ağaç bile anlamıyor
Siyah kedinizin kuyruğunda sallanan zaman
Bir zamanlar sevinçle giyindiğim
Ak güvercin kanadı gibi gururla giyindiğim
Temiz ve mavi giysim değil artık.
Yanlız imkansızlığı mı anlatır bir bulut
Yağmaya hazır bekliyorsa gökyüzünde.
Sayfa 67Kitabı okudu
Eğer onun bilgisi dışında hiçbir şey meydana gelmiyorsa burada, bu berbat koşullarda olduğumu da biliyordur ve onun rızası dışında hiçbir şey meydana gelmiyorsa bütün bunlar başıma onun rızasıyla gelmiştir. Yanlız benim başıma gelenler değil dünyada olup biten her şeyde onun biricik gücüne bağlı olduğundan beni bu sefil koşullara atan da onun buyruğudur. Ardından kaçınılmaz biçimde şu soru geldi: Tanrı bunu bana niye yapmıştı? Ben bunu hak edecek ne yapmıştım? Bu sorgulama anında vicdanım sanki küfretmişim gibi beni yokladı ve galiba dile gelip benimle konuştu: "SEFİL! Bir de ne yaptım diye mi soruyorsun? Berbat biçimde tükettiğin ömrüne dönüp bir bak ve kendine ne yapmadığını sor...."
