Bitmesini istemediğim
Selamünaleyküm din kardeşlerim
Ene 'Sus Ey Nefsim'’in incelemesini yapmayı çok istedim lâkin cesaret edemedim. Nedendir bilmem ama korktum, kitabı benim dilimden kendi düşüncelerimin noksanlığı ile anlatamamaktan korktum. İkinci ve yine kendimi gördüğüm, bir çok yerde kendimi, bizi, insanları gördüğüm kitap oldu. Âmâ kitabında da bunu hissettim. Kibri kendi dilinden anlatımı, akıcı ve güzel bir dille hayat biçiminden örneklendirmesi ayrıca idrak edebilmemiz için güzel bir düşünce yönüyle bakılıp yazılması da güzel.
Ne diyordu yazar;
Cânım kâri, görmek bir şeye hudut koymaktır belki.
Görmek için göz gerekmez…
Ya gönül gözü olmayanlar neylesin, gönül gözüyle göremeyenler..
Belki de istediğim şekil anlatamıyordum bu güzel hikayeyi, kibre düşmesin diye, hatta bu söylerken bile kibre mi düşüyordum ben?
İnsanoğlu nerden yakalansa oradan vurulur, kibirin işide insanları Hâk’tan uzaklaştırmaktı. Ve bunu ziyadesiyle yapıyordu. Üsdâdı Nefs ise onunla hep bir iş birliği içindeydi. Hâk’tan yanaysa şu âciz kalbimiz onu kibrin ve nefsin oyunlarıyla köreltmiyecektik. İşte biz buyduk..
Kibirlenen, o ne dese ân içerisinde dediğini yerine getiren gaflet çukurundaki günâhkar kullardık.
Somuncu Baba nede çok isterdim onun tâlebesi olabilmeyi, onunla ilim deryasında kaybolabilmeyi, onunla sırrını bir ömür saklar, onunla yanardım bu ilim meclisinde. Nede garipti şu fâni dünya oysaki saniyelikti bir rüyadan ebedi hayata geçiş.
Son bir alıntı ile dostlar;
Herkes kendine bir yol çizer bu cenk meydanında. Benim yolum da bu; uzlet, yanlızlık ve sır…
Yanlızlık en hüzünlü türküsüdür insanın...
Selamünaleyküm değerli dostlar!
Yine en sevdiğim yazarın aşk dolu, ufuk açıcı bir kitabıyla karşınızdayım. Baharın gelişini müjdeleyen cemrelerde düşmüşken havaya, suya, toprağa bende gönlüme düşüreyim sevgili yazarcığımın umut dolu sözlerini dedim. 
Ahmed Günbay Yıldız kitabını elime aldığımda hiç bırakasım gelmiyor. Adeta zaman dursun istiyorum onun kalemini okurken. Edebiyata ilk onunla adım atmış biri olarak, her kitabında insana nasihat veren üslubuna hayranım. Kitap okuma alışkanlığımı sağlayan çok değerli bir insandır benim için:)
Türk Edebiyatının en üretken yazarlarından olan Ahmet Günbay'ın 
Cemre Önce Kalbe Düşer kitabında; her türlü öğüt, nasihat, bilgiye yer verilmiş. Tıpkı sonbahar'da yapraklarını döken ağaçların, baharın müjdesi olan cemre'nin her düştüğü yerde can bulan bitkilerin, ağaçların, doğanın yeniden dirilişi gibi sizinde aşka dair sönen umutlarınızı tazeleyecek, şiirleri ve sözleriyle herkesi yeniden hayata bağlayacak bir eser diyebilirim. Her kitabının altını çizdiğim yerleri hayatıma katmaya çalışıyorum, bir nebzede olsa onun sözleriyle günümü şekillendiriyorum. Hamdolsun beni onula buruşturup, vakit ayırıp okutabilene...
Gelin sizlerde cemreyi gönüllerinize düşürerek karşılayın baharı. İçinde bulunduğumuz zamanı en güzel şekilde değerlendirmeyi gayret edinelim böylesi öğüt veren kitaplarla:) Herkese tavsiye ederim. Okudukça tıpkı bahar gelince yapraklarını tazeleyen ağaçlar gibi sizlerde umutlarınızı tazeleyin derim. Alıp okuyacak olanlara şimdiden keyifli okumalar. Her gelen gününüz, giden gününüzden güzel olsun. Kalın sağlıcakla...
