Uyumak istiyorum, uyuyamıyorum, düşünmeyeyim diyorum, onu da yapamıyorum.
İlk şiirim :)
Anlatamıyorum..
Ne kadar yazsam olmuyor.
Bu düzeni bozuk aşka iki satır yazayım diyorum;
Beceremiyorum.
Zulamda üç kırık cigara ,yaksam yanıyorum yakmasam ölüyorum.
Yutkunamıyorum, boğazım düğüm düğüm..
Sevmek neydi ha söyle?
Senin gibi çekip gitmek mi, yoksa benim gibi arsızca sevmek mi ?
Kokuşmuş küflü ranzamın paslı demirinden soğuk
Ama yapamıyorum...
Gördüğüm ve hissettiğim acılardan yoruldum artık, patron. Yağmur altında bir ispinoz gibi yalnız, hep yollarda olmaktan yoruldum. Hiçbir zaman bana eşlik edecek, bana nereden geldiğimizi, nereye gittiğimizi ve nedenini söyleyecek bir yoldaşım olmadan. İnsanların birbirlerine karşı bu kadar kötü olmalarından yoruldum. Yardım etmeye çalışıp da edemediğim bütün o zamanlardan. Karanlıkta olmaktan yoruldum. Asıl da acıdan. Çok fazla. Eğer sona erdirebilseydim, yapardım. Ama yapamıyorum.
Sayfa 366 - Altıncı Bölüm-COFFY YEŞİL YOL'DAKitabı okudu
...
❝Gördüğüm ve hissettiğim acılardan yoruldum artık, patron. Yağmur altında bir ispinoz gibi yalnız, hep yollarda olmaktan yoruldum. Hiçbir zaman bana eşlik edecek, bana nereden geldiğimizi, nereye gittiğimizi ve nedenini söyleyecek bir yoldaşım olmadan. İnsanların birbirlerine karşı bu kadar kötü olmalarından yoruldum. Yardım etmeye çalışıp da edemediğim bütün o zamanlardan. Karanlıkta olmaktan yoruldum. Asıl da acıdan. Çok fazla. Eğer sona erdirebilseydim, yapardım. Ama yapamıyorum.❞
...
Yeşil Yol
19 yaşındaki gencin inanılmaz zekası
Çok zeki olması nedeniyle “tilki” lakabına sahip olan 19 yaşındaki genç Amerikan istihbaratını hackleyip gizli bilgilere ulaştığı için yakalanır. Babası tek başına bir köyde yaşamaktaydı ve bir gün cezaevindeki oğluna mektup gönderdi.
"Sevgili oğlum nasılsın? İyi misin? Umarım iyisindir. Ben de iyiyim. Ama bir sorunum var. Patates ekilmek için tarlanın kazılması gerekiyor. Yaşlı ve hastayım, yapamıyorum. Yanımda olsan ne iyi olurdu, sen kazardın tarlayı. "
Bunun üzerine oğlu babasına cevap yazar:
Sevgili baba, sakın o tarlayı kazma. Oraya çok önemli gizli bir şey gömdüm, hapisten çıkınca sana anlatacağım.
Aynı gün istihbarat ajanları ve askerler adamın evini basar,kuşatma altına alırlar. Tarlada kazanmadık yer bırakmazlar. Fakat tarlada hiçbir şey bulamazlar.
1 hafta sonra genç adam babasına bir mektup daha gönderir:
Sevgili baba, umarım tarlanın kazılması istediğin gibi olmuştur. Buradan yapabileceğim yardım bu kadardı. Başka bir şeye ihtiyacın olursa haber et. 🕊️
#alıntı
"Belki de bırakmalıyım, düşünmeyi bırakmalıyım. Ama yapamıyorum."
Müslüman ve müstakbel bir psikiyatr olarak muayenemin gereği olmadıkça sosyal hayatımda namahremin elini tutmuyorum, yani tokalaşmıyorum. İçinde bulunduğum camiada, ülkede ve hatta galakside zaman zaman garipsenen bir durum. Bu devirde... Garipseyen ve temkinli bakışların yanında bazen öfke duygusu da yakalıyorum muhatabımda. "İslam adlı azılı suçluyu" kalp ve vicdan hapisanesinden salıvermiş, elini kolunu sallayarak gezmesine, gülmesine, eğlenmesine, özgürce nefes almasına izin vermiş olmak kabahatim. Alternatif ana akım oluşturmaya cüret etmek ve hatırlatmak... Sanırım. Benim omuzlarımın üstüne alıp şerefle gezdirdiğim kız çocuğunu sen toprağa gömmüşsen bu benim meselem değil ki.
Yapamıyorum. Bütün değerlerinden soyunmuş bir jelibon olamıyorum. Burnuma kötü kokular geliyor. Onların kendi değerlerine bürünmeleri veya benim onların değerlerine bürünmem yan/yük/yargı olmuyorken, tarafsızlığa halel getirmiyorken benim kendi değerlerimi kuşanmam neden kılıç kuşanmışım gibi karşılanıyor. Bir japonun uzatılan eli reddedip ellerini kavuşturarak eğilmesi güzel bir gelenekken, benim belimin eğilmemesi mi kabahatim, bilmiyorum.
Şansımı zorluyorum. Allah'ın güzel selamını kahve gediklilerine, hastalara, yoksullara, garibanlara bırakmıyorum. Mirastan payımın peşine düşüyorum. Gün boyu tebessüm sadakası dağıtıyorum. Hazine sandığı değil unutulan sünnet avına çıkıyorum.
Kendi halimde bir derdim vaaaar... Nasıl anlatsam kibar kibaaar... Herkes benim gibi olsun diye bir derdim yok.
Ve andolsun, hiçbir kınayıcının kınamasından da bir korkum yok.
Bu sabah üzüldüm hatta ağladım bunun sebebi çok sevdiğim değer verdiğim birinin profilini sıfırlamış olmasıdır. Ona buradan son kez bende kendi sesinden ELVEDA diyorum. Bu zamana kadar benim gibi yoğun çalışma stresini şurada atmak için giren kişiyi yoran yıpratan kişi gözün aydın sonunda sayende onu kaybettik. Şimdi mutlu ol böyle yüreği güzel bir insanı kaybetmemize neden olduğun için seni tebrik ediyorum.
youtu.be/yQkjhFIQHs0
Seni etiket yapamıyorum ama 
mehmet kemal ( yapabiliyor muşum)dost ,yüreği güzel insan üzdün beni hem de çok üzdün :((
Yaşayayım desem yaşatmıyorlar, öleyim diyorum beceremiyorum. Bu sıçtığımın dünyasında neden hiçbir istediğimi yapamıyorum ben?!
Sayfa 77 - Epsilon Yayınları
Uyumak istiyorum, uyuyamıyorum, düşünmeyeyim diyorum, onu da yapamıyorum.
Lev Tolstoy