-zeynep neden hep böylesin, sürekli düşünceli gözlerin var kederli bir halin var... Neden?
-Lina inan bilmiyorum çevremde o kadar çok güzellik varki dünyada o kadar çok güzellik varki, ben bunun inan bilincindeyim özellikle sen varsın bu benim yüzümün gülümsemesine yeterli bir sebep zaten, ama bir şeyler oluyor ve sürekli gözümü oraya bakar buluyorum, keyifli bir an yaşıyorum düşüncelerimin acıya kaydığını fark ediyorum sanki karda kızak ile kayan neşeli çocuklar gibi bunu yapıyor bana fark ettirmeden bunu başarıyor düşüncelerim. Düşünüyorum sebebini bulamıyorum. Sence ne olabilir bu?
-ben biliyorum ama söylemem.!
-lütfen söyle Lina!
-beni inan korkutuyorsun. Yapma korkutma, bunu benden isteme. Zamanı geldiğinde zaten öğreneceksin.
İspanyol hayali...