" Kendini bildi bileli kabuğunu arayanlara." diyor kitabın başında yazar. Ne demek istediğini okudukça çok iyi anladım.
Her biri diğerinden etkili her biri umut dolu beş öykü...Kendini sığdıracak küçücük oda arayan ve huzuru bulmaya çalışanlar, yüreğinizi bir sıkıştırıp bir ferahlatıyor.
Bazı sayfaların orta yerinde kendimi bulduğum oldu. Satırlar kalbime o kadar dokundu ki gözlerimin dolmasına engel olamadım.
Ama yine de son sayfayı kapattığımda kocaman bir hüzün ile birlikte kocaman bir umut doldurdu kalbimi..
Hasan Hüseyin Korkmazgil'in o güzel satırları sanırım tam bu öykülerin özeti ;
" Bu ne çıldırtan denge,
Yaprak döker bir yanımız
Bir yanımız bahar bahçe. "
2019 Sait Faik Hikâye Armağanı verilmiş bu kitabı ben deneyimlemenizi çok isterim..
“Dostum dostum
Güzel dostum
Bu ne beter çizgidir bu
Bu ne çıldırtan denge
Yaprak döker bir yanımız
Bir yanımız bahar bahçe”
H. H. Korkmazgil
resmim.net/f/O8mytm.jpg
Bazen anlatılacak onca şeyi bir metafor fazlasıyla ifade eder. Bir anlam zenginliğinin meydana gelmesinin yanı sıra, muhatabınıza da heyecanlandırıcı bir iyilik etmiş
Fırtınanın takvimi varmış. Yaşayanlar, bilenler onu tanırmış. Tanırmış da tarihe not düşermiş. Sana da haber edermiş:
Öğren, dermiş.
Uyan, dermiş.
Ders al, dermiş.
Sen yatağında uyurken...
Dalların çiçeğe dururken...
Bahara sevinirken...
Sinsice yaklaşırmış. Kalleşçe yaklaşırmış. Filizlerini kırar, kolunu kanadını koparırmış. Alabora edermiş
Hayatım boyunca ölsem unutamam ben o geceyi ,bir bağlama almış dizine , ince parmaklarını koymuş tellerine, sesi sanki kadife ;
Dostum dostum güzel dostum
Bu ne beter çizgidir bu
Bu ne çıldırtan denge
Yaprak döker bir yanımız
Bir yanımız bahar bahçe