Geçmedi yâre sözümüz,
Yollarda kaldı gözümüz,
Yere çalındı yüzümüz,
Böyleymiş kara yazımız.
Çiçekler açılmaz oldu,
Pınarlar içilmez oldu,
Yâr bize bir gülmez oldu,
Böyleymiş kara yazımız.
Bu bahtımızın işidir;
Bu her işlerin başıdır:
Yâr başkasının eşidir,
Böyleymiş kara yazımız.
YALNIZ ONA YÂR DEMİŞTİK,
ONDA BİR ŞEYLER VAR DEMİŞTİK,
O BİZİ ANLAR DEMİŞTİK,
BÖYLEYMİŞ KARA YAZIMIZ.
Hey gönül gene bu gece
Kederim geceden yüce;
Gel susalım beraberce:
Böyleymiş kara yazımız.
Mevlanaya sorarlar ;
"Aşk" nedir?
Sen ben ol ki bilesin, der...
Bir daha sorarlar ısrarla,
"Aşk" iradenin elden gitmesidir der...
"Hüsn odur kim görecek ihtiyar elden gider"
Kendi hîç olur...
Yar'dan başka herşey kaybolur..
Her şeyin bir sebebi varken hayatta, seni sevmemin sebebi neydi. Bilinmezlik dünyasında, yüreğimin bilmediği Aşk ney’di.. Yâr yara denkleminde akıl olmuş biçare. Bile bile gidilen sevda çölünde deliyi divane eden Aşk’ın çaresi ney’di.. Sustu yüreğim bir dem buldu, cihanın sesinde bir an buldu, an da yok oldu bir hâl buldu da ney’di hâlin ahvali sezemedi yüreğim.. Vardım sanıp kayboldu, buldum sanıp kaybetti, yâr’dım sanıp yaralandı dermana vuslatsız kaldı yüreğim.. Gel gel ey gelmeyen gel, ya da bir ses ver yüreğime ney’den üfler gibi, alsın savursun beni rüzgar bıraksın Aşk ile yanana..
Gelmedi mi hâlâ zamanın demi bitti tükendi yüreğim..
Mezarlardan bile yükselen bir bahar vardır
Aşk celladından ne çıkar madem ki yar vardır
Yoktan da vardan da ötede bir Var vardır
Hep suç bende değil beni yakıp yıkan bir nazar vardır
O şarkıya özenip söylenecek mısralar vardır
Sakın kader deme kaderin üstünde bir kader vardır
Sezai Karakoç