Başı sınuklar için bir kılavuz &Kemal sayar
Odaya önce gözyaşları giriyor. Gözyaşları sağı solu kolaçan ediyor, masanın üzerinde duran kalem ve kağıtları inceliyor, sonra yanaklarından süzülerek iskemlenin üzerine şıp diye damlıyor. Önce göz yaşıyla konuşuyorum. Neden geldin sen buraya? İlk gelen ben değilim herhalde diyor. Yok senden önce de çokları geldi ama sahibinin önü sıra yürüyen pek
Gülüşün eklenir kimliğime..
Gün biter gülüşün kalır bende
anılar gibi sürüklenir bulutlar
Ömrümüz ayrılıklar toplamıdır
yarım kalan bir şiir belki de
Aykırı anlamlar arayıp durma
güz biter sular köpürür de
kapanmaz gülüşünün açtığı yara
uçurum olur cellat olur her gece
Her gece yeniden bir talan başlar
acı ses olur, ses deli bir yağmur
eski bir eylüle gireriz böylece
Sığındığım her yer adınla anılır
ben girerim, sokağı devriyeler basar
bir de gülüşün eklenir kimliğime
Ahmet Telli
Vazifem aşk yolunda ter döken bi safken,
düştüğüm vakit içimden bir ses kalk der !
yaşama hevesi kalmamış bir insanım be şahsen.
ne söylesem boş, ne dersem anlamaz bir insanın yüzünden herşey
bi şarkı bazen bir şiir hitap eder sana,
bazen haykırışlarım falan her an yanında olamasamda..
çalar kulaklarında şarkılar duyarsın bi anda.
beni
Bana dair her şeyi o depremle yerle bir olmuştu onun. Kendisi bile o doğal afette kaybolmuştu. Bu hıçkırıklar, şimşekle beraber yükselen haykırışlar... Bu ağlayışlar hep bir arama kurtarma operasyonunun bir parçası idi. Bende kaybettiği kendini yollarda bulmayı diliyordu. Peki ben? Ben ne yapacaktım. Onun yaraları çok uzun bir süre kanayacaktı, belki kabuk tutması uzun yıllarını alacaktı ama bir gün kabuk tutmaz dediği o yara kaşınmaya başlayacak ve kırmızı, siyah kabuğun altından yepyeni bir deri, taze bir hayat baş gösterecekti. Ben? Ben yaralı değildim. Ben hastaydım; Afrika'da sarı hummaya ebelenmiş küçük bir çocuktum ben, orta çağda kara ölüme yakalanmış bir zavallıydım, günümüzde kanserin pençesine düşmüş bir hastaydım. Asla iyileşemeyecektim... Nazlı yaralarından sıyrılıp benim üzerime bir sünger çekecek ve asla üstünü açmak istemediği, korkunç bir anı olarak zihnine hapsedecekti. Bense hapsedildiğim o örtünün altında ölmeyi bekleyecektim...
Seni ben canımın içinde sakladım. Kalbimin ta derinliklerinde…
Denize ilk kez giren çocuk masumiyetiyle seviyorum seni. Boğulacakmışım gibi.
Kalbim; ki kendisine kefilim. Adınla uyandı bu sabah.
Ey sevgili; heyben acıyla dolar da nefes alamazsan gel. Huzur bulacağın kıyılarım senindir. Umutların solar kurur da su bulamazsan beraber