"Richard zihnindeki günlüğe bir şeyler yazdı.
Sevgili günlük, diye başladı. Cuma günü bir işim, bir nişanlım, bir evim ve mantıklı bir hayatım vardı. Sonra kaldırımda kanaması olan yaralı bir kız buldum, ve bir yardımsever olmaya çalıştım. Şimdiyse ne nişanlım, ne evim, ne de işim var ve Londra caddelerinin bir kaç yüz metre aşağısında, intihara meyilli bir meyve sineğinin tahmini yaşam süresiyle yürüyorum."
Sayfa 140 - İthakiKitabı okudu
"İşte orada ölümü düşündüm bak.Ölüm ürkütücü gelmiyor insana.Ama insan ölümü kabul edemiyor. Kesin bir gerçek bu.Bilimi düşünüyorsun orada. İki yüz yıl,üç yüz yıl sonrasını düşünüyorsun.Ve bilimin insanlığa getireceklerini.Ve birden içinde bulunduğun o durum anlamsız geliyor sana. Ionesco’nun oyunları gibi bir şey. Saçma geliyor kimi şeyler
Bu andan sonra dünya gitgide uzaklaşıyor, uzaklaşıyor, tam yok
olmaya yüz tutmuşken Zehra bir ses duymaya başlıyor.
Sağ yanağını ısıtan mermerin altından gelen, yumuşak, tekdüze,
inlemeyle yakınma arası ama ne dediği anlaşılmayan, boğuk bir ses bu.
Elbette boğuk olacak, çünkü çok derinlerden geliyor gibi.
Zehra bir süre sonra bu sesin
Sayfa 14 - Zehra’nın üçüncü rüyasıKitabı okudu
Gözdür, yanılır, unutur,
Diz çöktüm diz kapaklarım, yüz sürdüm göz kapaklarım
Yaralı yüreğim, toprağın kokusunu soluyan kanım
Tanık olsun gördüğüme.
Sayfa 45 - Toplumsal Dönüşüm YayınlarıKitabı okudu
Eski çağlardan geldim Marie Sophie... Acılar kokan
Sardı ruhumun karanlığını güllerin örtündüğü peçe
Ömür bir kadehti, kırıldı sonsuz bir rüyâda
Sene: Bin yedi yüz otuz, Yer: Nedim Divânı'nda bir gece.
Gözlerim köhne bir konak Marie Sophie... Nerval'den de eski
Yaralı bir zakkum gibi titrerdin rüzgârlı bahçelerde
Kimindi kâlbin kanıyla yazdığı gazel? -Senin.
Ki hâlâ 'Aşk bir yastır', uğradığın o gizli mevsimde.
Bin yılda yazıldı bu şiir Marie Sophie... Hep aynı geceyle
Terk etti beni şafak, yüzümde sönmeyen bir ateş
Haydi toparlan, gidiyoruz, işte açıldı Divân
Çünkü doğmak üzeredir, geçmişte bekleyen güneş.
Çanakkale Muharebelerine Dair Yalanlar Ve Gerçekler
Türkiye’de 2003 yılından bu yana, 18 Mart, “şehitler günü” olarak anılıyor. Bu yüzden Mart ayı geldiği zaman Milli Eğitim başta olmak üzere burjuva ideolojisini üfüren tüm borazanlar benzer hamaset seslerini yüksek perdeden çıkarmaya başlıyorlar. “Şehitler” üzerinden ahlâksızca pompalanan kahramanlık edebiyatı ile emekçileri kapitalistlerin