Kozmik yaşamın masum çocuklarıydık
Minimal yaşantıların seyrüseverleriyle coşarken
Elma sekeri tadındaki hasletlerimizi
Yüksek surlarda korumaya and içmiş
Serüvenin pelerinsiz kahramanlarıydık
Çil çil bakışlarımız karanlıkları korkuturken
Masalsı inanışlarımız hayallerimizi süslerdi
Öptüğümüz eli başımız üzerinde taşırken
Değer vermenin zenginligini yaşardık
Masumiyeti yerinde gördük ve öğrendik
Kucak açtık en tatlı yerinden güzelliklere
Bir makas aldık utangaçlığımızdan
Yarenlik ettik mutsuzluklara
Delik deşik ruhumuz kevgir misali taşırdı suları
Bentlerimize pınarlar doldu taştı
Yaşam avuçlarımıza bir sihir konduruverdi
Bilgelik öğretilerine günbegün yenisini eklerken
Kulağımıza fısıldadığı sözler
Buselerimize izler bıraktı...
2/10/2023
Pınar PEKĞÖZ
Her şeyin azıyla yetinebilirim.
Uykunun,
Yemeğin,
Müziğin,
Hatta bana yarenlik eden şiiirlerin bile,
Ama senin azınla yetinemem ben.
Baş edemem.
Telaşlanırım.
İstemesen de kırarım.
Türlü türlü senaryolar kurarım.
Kurarım da
Bir senin için korkarım.
Yaşamak Bayramdır...
Nefes almak bayramdır mesela; günün birinde soluksuz kalınca anlar insan...
Görmenin nasıl bir bayram olduğunu karanlık öğretir; sevmeninkini yalnızlık...
Sızlamayan her organ, hele de burun direği bayramdır.
Bayramdır, elden ayaktan düşmemek, zihinden önce bedeni kaybetmemek, kurda kuşa yem olmayıp “Çok şükür bugünü de gördük”
Sen içerdeyken ben
Vitrinlerin önünden geçtim
Minibüs duraklarında bekledim
Simitçilerle yarenlik ettim
Üstüme bir ceket aldım
El tezgahlarında kitaplara baktım
Sen içerdeyken ben
Hiç oturup ağlamadım
Hiç karartmadım umudu
Hiç bulandırmadım onuru
Öyle dimdik durdum ortada
İşte burada ulan işte burada
Böyle burada
Hiç yıkılmadan
Hiç utanmadan
Ve hiç unutmadan
Her şeyin azıyla yetinebilirim.
Uykunun,
Yemeğin,
Müziğin,
Hatta bana yarenlik eden şiirlerin bile.
Ama senin azınla yetinemem ben.
Baş edemem.
Saçmalarım,
Telaşlanırım,
İstemesem de kırarım.
Türlü türlü senaryolar kurarım.
Kurarım da,
Bir senin için korkarım.