UYARI FAZLASIYLA SPOILER VAR
Kitap alabildiğine akıcı ancak bir o kadar da boğucu. Savaşlar, ölen umutlar, yıllarca ayrı kalan aşıklar, çocuk gelin ve 'sözde' dinle kandırılan binlerce insan...
Meryem'in evlendirildiği anı düşünüyorum da, sahiden bundan başka çözüm yok muydu? Onu çok seven babası neden diğer çocuklarına baktığı gibi ona da bakmadı? Kitabın sonunda hepsinin cevabı var ancak beni yine de tatmin etmedi. Daha doğrusu bu ataerkil zihin yapısından bir kez daha nefret ettim.
Kitabı okurken sürekli Leyla'yla yollarının nasıl kesişeceğini düşündüm durdum ama böyle bir şeyi gerçekten beklemiyordum. Sürekli dinden bahseden, çok ahlaklıymış gibi davranan Raşit, Meryem'le birkaç senelik evliyken (ki Meryem'le evlendiklerinde de aralarında fazla yaş farkı vardı) doğan Leyla'ya "evlenilecek kız" gözüyle bakacağı aklımın ucundan geçmemişti.
Kitabın sonlarına doğru bir şeyler bitiyor ancak benim hissettiğim bir "yarım kalmışlık"tı. Bir şeyler eksik kalmış, yaşanmamışlığın verdiği o tuhaf huzursuzluğu hissettim. Belki diğer okuyucular daha farklı yorumlayabilir.
Bu kadardı. Diyecek başka bir şeyim kaldı mı hatırlayamıyorum. Amcak yazarın diğer kitabı olan 
Uçurtma Avcısı (Cep Boy) kadar etkilendiğimi itiraf etmeliyim.
" İçimde yarım kalmiş bir konuşmanın üzüntüsü vardı "
"Ve yarım kalmış bir resim; tıpkı ömrü gibi..."
Sayfa 145 - Kapı Yayınları
Öğretmenleri, kahramanların trajik ölümlerinin, hayatlarını yarıda kesmek yerine daha anlamlı kıldığını söylüyordu. Wren altı yaşındayken babaannesi uykusunda ölmüştü. Tanımadığı bir sürü insan Wren'e, uykuda ölmenin büyük bir şans olduğunu söylemişti ama o, tabutunda yatan babaannesinin bembeyaz yüzüne bakarken onu şanslı bulamamıştı. Ya babaannesi Sabah orkideye su vereyim. Sabah şu kitabı bitireyim. Oğlumu arayayım, demişse? Bir sürü işi yarım kalmış olabilirdi. Hayır, ölümü iyi göstermek mümkün değildi..
Sayfa 12 - April YayıncılıkKitabı okudu
“Sen gittin ve ben; her cümlesi yarım kalmış bir roman gibi asla tamamlanmamış bir şiirin son kıtası gibi kaldım. Dağıldım.”
Sayfa 414Kitabı okudu
Zeliha yarım kalmış bir roman değildi. Eğer aklında onu sona sürükleyecek şeyi gerçeğe dökerse asla merakta kalacak bir yarımlığı yoktu. Zeliha Karadere yazarın zihnine düştüğü an, Tanrı tarafından düşünülmesine bile fırsat verilmeden saplandığı zihnin toprağından koparılan bir tohumdu. Onu on sekiz yıldır tek bir sayfa bile kabul etmemişti.
Sayfa 399Kitabı okudu
Yarım kalmış roman bir tarafında bir vicdan azabı gibi bekliyordu.
Sayfa 36Kitabı okuyor
