“Burada, günler ve geceler çok açık bir şekilde mevsimlere bölünmüşler, kusursuz bir kesinlikle yönetilmişlerdir.
Yemek, içmek, uyumak, çıplaklıklarını örtmek, sonra da istenilen anda yorgunluğun tadını çıkarmak.
Çalışmak, oynamak, şarkı söylemek, dans etmek ve sonra saati geldiğinde huzur içinde yatıp uyumak.
Bunu düşünmek, şunu hissetmek; sonra da, uzaklarda, ufukta bir yıldız yükseldiğinde, düşünmekten, hissetmekten de vazgeçmek.
Gülerek komşudan bir şeyler aşırmak, tereddüt ederek bir hediye vermek, ihtiyatla övmek, ölçülü ve temkinli kınamak, bir solukla bir vücudu ateşe vermek, sonra da işgünü bittiğinde ellerini yıkamak.
Kurulu bir düzene göre sevmek, en iyi benliğini önceden tasarlanmış biçimde eğlendirmek, tanrılara üstünkörü ibadet etmek, şeytanla sinsice dolap çevirmek - sonra da bellek yitimine uğramışçasına, her şeyi unutmak.
Belirli bir gerekçe hayal etmek, ödül amacıyla çalışmak, yaşamanın tadından hoşnut olmak, acılara soyluca katlanmak - sonra da, kadehini yarın yeniden dolduracak şekilde boşaltmak.”