Yarına kalma endişesinin öldükten sonra rahmetle anılma arzusuyla rahmetle anılma dileğiyle ilgisi yoktur. Bu ikincisinde kişi mütevazıdır alçak gönüllüdür yaptığı işleri kendisi yaşarken işe yarasın diye yapmıştır. Onu yönlendiren saik Allah'ın rızasını kazanma değildir nefsine ait bir yarına kalma endişesi yoktur onun; oysa ötekinde yarına kalmak için kıvranan insanda, Allah'ın rızasını kazanma saiki önem taşımaz.
Sayfa 104Kitabı okudu
Yarına kalmanın adıydı belki yanında kalmak. Yanındayken, bile bile kaybolmak...
Bundan zerre korkmamak. Şimdi özlemek bile içinde bir bedel taşıyor. Ruhuna dokunamadığın kanına dokunuyor.
"Evet, kimseyi öldürmemiş olduğuma çok memnunum. Ama bu başka çarem kalmamışsa öldürmezdim anlamına gelmez. Sizler ya da anneniz ölüm tehlikesiyle karşı karşıya olsanız ve ben de bu şekilde önleyebilecek olsam öldürürdüm, bundan eminim. Küçüklüğünüzde demek istiyorum, şimdi kendinizi savunabilirsiniz, ikisi çok farklı şeyler. Şimdi sizin
Sayfa 373 - VII VedaKitabı okudu
Çığlıklar İçime, Burukluğum Henüz Gelmemiş Yarına
İçimdeki buruklukla uyandım sabaha. Güneşin o bitip tükenmeyen enerjisi, ötüşen kuşlar ve ötekiler... Sonrasına sığdırdıklarım arasında nefes alıp verirken bir yanım hep eksikti. Beni düşüncelere iten havanın sıcaklığı değil insanın içinde bulunduğu çaresizlik hissiydi. Adını koyamadığım yalnızlığın gölgesinde zamanın sessiz, sakin ve acımasız
BULAMADIM
İçim bir savaş sonrasında yağmalanan ve yakılan eski bir medeniyet gibi. Kim bilir daha önce kaç kişi içinin hezeyanlarını bu cümlelerle anlattı? Ordunun en acımasız komutanları basıp geçiyor üzerimden ve çiğneyip yakıyor, ellerimle usul usul okşayıp sakındığım bütün benliğimi. Tam hiçbir şeyin düzelmeyeceğine ve iyi olmayacağına inandığım o noktadayım. Şehrin ve içimin bütün uluları ağlıyor. Adım başı ağıtlar yankılanıyor dışa ve değdiği yeri yerle yeksan ediyor.. Ardarda kaç sigara yakıyorum bilmiyorum. Uzun zamandır kaçtığım yazma korkusu beni bir otobüs durağında yakalıyor ve sıkıştırıyor köşeye bu sefer. Her yerden kaçmak isteyen çocukluğumu hatırlatıyor bana. Aynı zamanda bu günümü bütün çıplaklığıyla. Hiç mi geçmez ve değişmez bir insanda nerede değilse orada iyi olacağı hissi. Nerede değilse oraya ait olduğu düşüncesi. Tam burada zihnimde #Şakiro nun gençliğimde ve şimdi dahi hiç anlamadığım bir uzun havası çalıyor. Ne çok şey biliyor bazı #dengbejler hakkımızda. İflah olmaz bir pesimist ya da romantik değilim. Belki iflah olmaz ve adapte olmaz bir insanım dünyanın karanlık yüzüne. Vitrinlerden kuyulara, insanlardan suya, seslerden karanlığa kaçan bir insan sadece. Dönüşürken yoruluyorum ve düşüyorum kuyuma. Ben artık yarına benzemek değil dünde kalmak istiyorum. Ben artık Şakironun çok geçmişte kalan bir stranı olmak istiyorum.