Kıyaslamak, ister istemez, arkasından yarışmayı da getirir. Bunun sonu yoktur. Sürekli yarışmak, üstelik bu yarışı kendi imkanları ile değil de, “eş”i de olsa, bir başkasından isabet edenle yapılmak hiç mantıklı olamaz.
Kadın kıyaslamada kendini geride görürse, erkeğe sitem eder. Bu da erkeği gönülsüz etmeye yeter.
Kıyaslamanın girdabına kapılmadan bir hesap yapmak ve şu soruyu sormak gerekir;
“Evliliğim, bu haliyle bana yeter mi?”