Bakma otuzu aştığıma;
Gönlüm hâlâ yirmisindedir,
İlk öpüştüğümüz gün gibi.
Neden sonra farkına varıyorsun
Etrafındaki korkunç ıssızlığın.
Yâr olsun, dost olsun, ne arıyorsun,
Adresi belli mi vefasızlığın?
Ne başın haberi vardır ayaktan,
Ne elin gözden, ne burnun kulaktan.
Her biri yabancı bir dil konuşur,
Hepsi kendi âleminde sarhoştur.
Zamanla nasıl değişiyor insan!
Hangi resmime baksam ben değilim.
Nerde o günler, o şevk, o heyecan?