Ben yine muhteşem bir kitapla geldim dostlar : Pascual Duarte ve Ailesi
.
Yazarımız Nobel Ödüllü ve üstelik bu eseri bir dönem yasaklanmış. İspanyol iç savaşının insanlarda, toplumda, daha çok da taşrada etkilerini işlemiş. Arka kapaktan öğrendim ki bu kitap ve aynı dönemde yayınlanan Camus'un Yabancı'sı ile edebiyatta yeni bir dönem başlamış. Ee daha fazla bir şey dememe gerek var mı?️
.
Geleyim hislerime: Bir çırpıda okudum. Ön kapakta The New York Times' tan bir alıntı var:"Büyük ihtimalle, Don Quijito'den sonra en çok okunan İspanyol romanı. ' Okumadan önce dedim ki:' Neden acaba?' Evet şu an biliyorum. Kısa olduğu halde sade, akıcı, hemen okunan, duygusu yoğun bir kitap. Hüzün, dehşet, anlayış, acıma gibi duygular hissettim. Elimden bırakamadım. Pascual' ın yaptıkları çok kötü ama genele bakınca onu bu hale getiren toplumsal ve psikolojik durumlar da olduğunun bilincine vardım.
.
Okuduğum için memnun olduğum ve mutlaka önereceğim kitaplar arasında yerini aldı çoktan.
.
Gecemizden ve ömrümüzden huzur eksik olmasın ️