İnsan, ömrünün yarısını mutluluğu düşlemekle, ikinci yarısınıysa pişman olup titremekle geçirmiyor muydu?
Sayfa 299 - Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları
Ama herkese yaşama sevinci veren güneş,
Kaldırmaya başlarken en uzak yerlerinde doğunun
Gölgeli perdelerini Şafak Tanrıça’sının yatağından;
Işıktan eve kaçıp kapanıyor odasına
oğlum,
Çekip perdelerini güzelim gündüze kilit vuruyor,
Kendine uydurma bir gece yaratıyor.
Sayfa 9
İçinde insanlara karşı bir kırgınlık vardı.
Sayfa 299 - Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları
Sonunda her şey boştu. Sürdüğü hayat gün be gün, ağır ağır ölmekten başka bir şey değildi. Eskisi gibi, gittikçe ağırlaştığını sandığı tik takları dinliyordu. Yüreği artık eskisi kadar hızlı atmıyor, öbür uzuvlarıda gittikçe tembelleşiyor du. Yakında hiç kuşkusuz hepsi duracaktı.
Sayfa 298 - Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları
Şu ya da bu şeye tutkuyla bağlanmak neye yarardı?
Sayfa 298 - Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları
en soylu, en insanca erdem başkalarının acılarını dindirmekte, onlara umut ve yaşama sevinci vermekte, bir başka deyimle, dünyanın tadına varmalarını sağlamaktadır.
•İnsan, ömrünün yarısını mutluluğu düşlemekle, ikinci yarısıysa pişman olup titremekle geçirmiyor muydu?
Değişir mi insan?
Sayfa 353 - Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları
İnsan, ömrünün yarısını mutluluğu düşlemekle, ikinci yarısıysa pişman olup titremekle geçirmiyor muydu?
Sayfa 299 - Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları
İçimde insanlara karşı bir kırgınlık var..
Sayfa 299 - Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları