Ne mana aradım durdum dedim özüme
Küçükken kendime verdiğim söze inandım
Pusulanın yönlerini öğrenmeden
Yüreğimin pusula olduğunu öğrendim
Sarayda yaşamak, sofrada çok çeşit olmasından ziyade yüreğinde çeşitli insan olması çok büyük nimetimiş.
Olmayanı elde etmek için azim ,olana şükür eylemek bir nimet imiş.
Emeklerim,gecelerim ,fikrim ilim ile var olsun
And olsun diye bugün yazdıklarım bir gün gerçek olsun.
Yaşamak, görmek, deneyimlemek, yazmak
Yol çok uzun yüreklere değmek, büyümek, şekillenmek çoğu kez düştükten sonra ayaklarınızı yeniden yarattığıtıgınızı anlatmak için bazen dönüp bakarsınız az bir tarih geçirmişsiniz ama kısa kısa sığdırdığınız şeylere dönüp bakınca pekte yaşanılmış demezsiniz çünkü o kadar dünya var ki hepsine yetişmek yetinmek ne mümkün yaşamın diyordu uzunluğu değil içine ne kadar anlar sığdırdığınız belirler diye bir söz vardı ne kadar haklı ne kadar gerçekçi olduğuna biraz biraz yakından anlıyor hak vermeye başlarsın bir güne sığar mı bilmem tüm hayaller, hedefler yaşamınızın bir tarafını hatta hatta tüm yarısını bir çuvala sığdırmış bir şekilde yola devam etmek ya da yüz yıla sığar mı tüm renkleri tatmak? O kadar kısa yetersiz bir o kadar sürprizlere gebe bir yolun zamanı yaşamaya yeter mi? Kimine iyi kimine göre kötü acınası bir yaşamda yol alıyoruz ki kimi daha yolun başında pes eder kimi gittiği yere kadar ama amaçlar yollar ne olursa olsun sonuç aynıydı bir çuvalın boş kalıbına sığmaya duracak. Çoğumuz çuvalının aldığı zevkten bayrak sallayacaktır.
Ama her şeye rağmen hayat yaşamaya gülmeye güldürmeye değmez mi dersiniz ? Öyle öyle umutsuz yelkene binmiş bir yolcunun pekte yol alacağını sanmam. Peki hayatındaki çuval bayrak direğine ulaşmayı başardı mı bugün ?
Hayatımızda pişmanlıklar yaşamışızdır.
Birine git derken aslında gitmesin diye dua edişlerimiz olmuştur.
Hangisi daha zordur..
Git demek mi, yoksa gitmesini izlerken gitmesin diye dua etmek mi?
Oysa git derken bile pişmanlıklar yaşamak kadar acı bir şey yoktur.
Sanki yüreğimizde ki, bahar sevinci kaybolmuş da,kalbimiz baharın ortasında kışı yaşıyor gibi acı çekiyordur.