Pascal'ın Bahsi
On yedinci yüzyıl Fransız matematikçi ve filozofu Blaise Pascal Tanrı'ya inanmaya veya inanmamaya karar vermenin, temelde bahse tutuşmak olduğunu öne sürmüştü. Tanrı'nın varlığına inanmayı seçmemiz ve her şey bittiğinde Tanrı'nın olmadığının ortaya çıkması büyük bir sorun değildir. Eh, tabii Yedi Ölümcül Günah'ı şöyle doyasıya yaşayamadan gitmiş oluruz ama bu, diğer seçenekle karşılaştırıldığında önemsizdir. Öte yandan Tanrı yoktur der ve sonunda kendisiyle karşılaşırsak hapı yuttuk, yani ebedi saadeti kaçırdık demektir. Bu nedenle, der Pascal, Tanrı varmış gibi yaşamak stratejilerin en iyisidir. Bu tavır, akademik çevrelerde "Pascal'ın Bahsi" adıyla bilinir. Biz sıradan insanlarsa buna kısaca "neme lazım" deriz.
An’ı yaşamak lazım…
İçinde bulunduğum anın beni iradem dışında sürükleyeceği noktayı şehvetli bir merakla bekliyordum.
Coşmak lâzım, diyor Saint-Simon, yaşamak lâzım. Hem zirvelerde,
hem uçurumlarda yaşamak. Dizginleri gerilen at şahlanır, ama kanatlanmaz.
"Sessiz sedasız bir köşeye çekilip yasamak lazım."
Sayfa 68 - Türkiye iş Bankası kültür yayınlarıKitabı okudu
Doğrusu, dünyada rahat yaşamak için aptal olmak lazım. Fakat aptal olmaktansa biraz daha rahatsız yaşamak daha iyidir bence...
Sabahattin Ali’nin “Sessiz sedasız bir köşeye çekilip yaşamak lazım” dediği yerdeyim.